билан гап талашиб қолар бўлсангиз, “Мен ҳам келин бўлганман, қайнонамнинг кўзига тик қарамас эдим” каби гапларни гапирманг. Сиз келин бўлган давр бошқа, муҳит бошқа эди. Сиз яхши келин бўлганмисиз, демак, қайнонангиз ҳам яхши қайнона бўлган эканлар. Энди сиз яхши қайнона бўлинг, келинингиз шунда энг яхши келин бўла олади.
Тўйдан аввалги ҳаётингизда эрингиз билан гап талашишга ўрганиб қолган бўлсангиз, энди бу иллатдан тезлик билан қутулиш ҳаракатида бўлинг. Келинингиз ҳузурида эрингизга сира-сира гап қайтарманг. Аввалгидан ҳам кўпроқ иззат қилинг. Келин жанжалкаш хотиндан эмас, эрини бағоят ҳурмат қилувчи солиҳа қайнонадан ибрат оладиган бўлсин.
Меҳмон аёл мезбоннинг ёнида ўтирган ўғлини мақтай туриб, “Бу йил мактабга чиқса, ҳаракатингизни бошлайверинг, йиллар тез ўтади, ўғлингиз ҳадемай куёвтўра бўлади”, – деди. “Илоҳи айтганингиз келсин, боламнинг ўсаётганини кўриб, “Келин туширсам, қандай қайнона бўлар эканман?” – деб ўйланиб қоламан”, – деди мезбон. “Худо хоҳласа, энг яхши қайнона бўласиз”, деди меҳмон. Шу онда, ҳеч кутилмаганда олти ёшли ўғил гапга аралашди: “Ёмон қайнона бўласиз”. Бу гапдан аёллар ҳангу манг бўлиб қолишди. “Нега унақа деяпсан, болажон, аянг яхши қайнона бўладилар”, – деди меҳмон. “Йўқ, – деди бола ўжарлик билан. – Адам билан ҳар куни уришадилар, менгаям ҳадеб бақираверадилар. Келин келса, унга ҳам бақирадилар. Бақирадиган ая яхши бўлмайди…”
Бу тўқилган воқеа эмас. Катталар ўзаро уришаверадилар, бақираверадилар-у, ўзларининг бу қилиқларини фарзандлари қандай баҳолаётганларини ўйлаб ҳам кўрмайдилар. Олти ёшли боланинг гапи шунчаки ўткинчи эмас. У онасининг хулқини жуда тўғри баҳолаган. Фарзандларининг ҳузурида жанжаллашадиган ота-оналар ўз қилмишларига бола назари билан қараб, тўғри хулоса чиқарсалар, ўзларини ислоҳ қилсалар, “Энг яхши қайнона (қайнота)” шарафига етишлари шубҳасиздир.
Келинингиз ошхонада идиш-товоқ юваётиб эҳтиётсизлиги натижасида бир пиёлани синдирди. Ғашингиз келди-ю, индамадингиз. Эртасига коса синди, кейин чиройли лаган… Ана шунда ўзингизни тутиб туролмай келинга заҳарли гап айтдингиз. Келинга гапингиз малол келиб, шашт билан уйга кирди-да, сепи билан келган пиёла, коса, лагандан олиб чиқиб қаршингизга қўйди. Масала шу билан ҳал бўла қолса кошкийди! Энди тил замбараклари ишга тушиб, қалб чиннилари бир-бир сина бошлайди. Қалб чинниси синганида сепдаги чинни билан алмаштириб бўлмайди…
Қайнонажон, диққат қилинг-а: келин косани эҳтиётсизлиги туфайли қўлидан тушиб юбориб синдирдими ё кимгадир аччиқ қилиб, ғазаб билан уриб синдирдими? Биринчи ҳолат кечирилиш керак. Иккинчи ҳолат юзасидан жиддий тарбиявий иш бошлаш шарт. Агар тарбияга доир ҳаракатлар зое кетаверса, келин “тарс-турс”ини давом эттираверса, унинг баҳридан ўтишдан ўзга чора йўқ. Оиланинг бузилишидан ҳосил бўладиган гуноҳлар унинг зиммасига тушади.
Биринчи ҳолатга қайтсак, эслаб кўринг-чи, ўзингиз келинлик пайтида ҳеч нима синдирмаганмисиз?