Чарчамас шамолим, ўйнаб кокилим,
Мени гул майидан сармаст қилган ел,
Хафа бўлма, ўзга соғинчда дилим,
Яна бир айланиб, сал туриброқ кел.
– Бу менман, гул тўла боғлар малаги,
Ипак қанотимга хаёлингни қўй.
– Атир чаманларнинг шўх капалаги,
Ҳалироқ кел, ҳозир сал холироқ қўй.
– Мени чақирдингми, ой юз париваш,
Мен якка офтобман танҳо фалакка.
– Ассалом, офтобим, кўнглим андек ғаш,
Негадир бу фурсат қолгум бор якка.
– Оҳу кўз дейишар, ўша оҳуман,
Шўх-шан барноларга орзудир кўзим.
Мен ўша оҳуманг, ўша орзуман,
Сени сўқмоқлардан бошлайин ўзим.
– Ўзганинг кўйида кўнглим бетоқат,
Тоғ сайрида сени унутганим йўқ.
О, тоғлар эркаси, оҳужон, фақат,
Фақат ҳозир сени мен кутганим йўқ…
– Сени кўргим келди, оҳу кўз малак,
Еллар бошлаб келди ёнингга шу тоб.
Менга ҳамроҳ бўлди гўзал капалак,
Сен сари бошлади оҳу ва офтоб.
– Кутганим қошимда – матлаби юрак,
Беҳад шодлигимни кўргали баҳам,
Келингиз: офтобим, ел ва капалак,
Ёнимга ошиққил, оҳужон, сен ҳам.
СЕВГИ
Шундай нақл этурлар севги ҳақида:
Эмиш у тўғрида тасаввур хато.
У бир қиздир одми кийим – кўйлакда,
Гўзал туйғулардан, ранглардан ато.
Кулиб сайр этармиш коинот бўйлаб,
Ўзини билдирмай, билдирмай фақат.
Сен шунчаки қўшни қизи деб ўйлаб
Лоқайд қараганинг балким муҳаббат.
Дуч келиш ҳеч гапмас ҳар муюлишда,
Таниш қийин уни кийимдан, сўздан,
Ташвиш аро, майда-чуйда юмушда
Қочирмоғинг мумкин сен уни кўздан…
У хумо – бошингга бир марта қўнар,
Қўнса, умр бўйи қолар ёнингда,
Тоғ нурар, тахт қулар, вулқонлар сўнар,
Муҳаббат туғёни тинмас қонингда.
Унинг хизматида эмиш асиллар,
Мангу ёшлик эмиш яқин сирдоши.
Ўтса ҳам асрлар, неча насллар,
Тарк этмасмиш уни ўн саккиз ёши.
Қайдадир, ҳаваслар салтанатида
Ҳамманинг ўн саккиз ёшлик санами.
О севги, ўз кўнглин чуқур қатида
Одамлар ё топар, ё топмас сани.
Пушаймон бўлмагил, куймагил қанча,
О ғафлат бандаси, ёлборма-ёлбор,
Бир бор ёнгинангдан шўх жилмайганча
Ўтиб кетган севги келмас қайта бор.
Кексаяр ўғлонлар, дилрабо қизлар —
Севмоқ савдоси бор ё йўқ бошида,
Севган, севилганлар – ўтамиз бизлар,
Севги ҳамон ўша қизнинг ёшида.
СУРАТ
У бир оддий қувноқ сураткаш,
У билади, яхши билади:
Бир кун чоллар – хаёли чалкаш,
Суратини сўраб келади.
Ёшлигини излаб келади
Бир вақт гўзал саналган қизлар.
У билади, яхши билади:
Қор остида қолмиш ул излар.
“Биз ёш эдик, ўт юрак, барно,
Сен суратга олган