синмайди, енгилса-да, мағлуб бўлмаслик учун дунёга келади.
Ўзбекистон деган меҳрли юртини жондан ортиқ севади. Осмондаги қуёш нурида тобланади, кўк чойи ва бир бурда буғдой нонини эсдан чиқармайди, ўз тулпорларию қўй-қўзиларини боқиш билан банд, уларнинг муҳаббати – маҳбубаси тупроқдир, у билан дардлашади, тупроқ кўчмас, улар ҳам кўчмайди.
Бу улар учун катта шараф, ҳамқишлоқларим хасдек беозор, дўстлар қувончига шерик, Абдураҳмон халфадан қолган пуфласа ўчмайдиган шамдек беозор қалдирғочларга ўхшаб яшаб келмоқда.
Пўлатиликлар мана шундай яшайди, умргузаронлик қилади.
Қишлоғимнинг ҳар бир қадамида учрайдиган дов-дарахтларга қараганимда гўёки отам чопон кийиб тургандай кўринади, отам эккан дарахтлар, «одам» қилган кўчатлари ҳаммаси менга меҳнаткаш халқимиз бўлиб кўринади. Отамнинг сафдошларидан Нормат Саноев, Анор Жумаев, Шукур Авазов, Сувон Жумаев, Турсун Чўлиев, Қутфиддин Сувонқулов, Шомурод Мирзаев, Нормамат Рустамов, Қўзибой Раҳимов, Равшан Отамуродов, Мамат Холлиев, Усмон Зоиров, Қўзибой Хўжаев, Холмамат Авазов, Оқназар Кунназаров, Жўра Толиповлар бу дунёдан ўтиб кетди.
Оллоҳим уларни раҳматига олсин.
Кўпчилиги соғ-саломат эл-халқни хизматида юришибди: булар Суяр Чўлиев, Зикир ва Рустам ҳожи Саидаҳмадовлар, Шермурод Абдиев, Холмўмин Авазов, Абил бобо Авазов. Уларнинг умрлари узун бўлсин.
Мен кўпгина шаҳарларни пиёда кезганман. Бу менга ёшлигимда отам берган тарбия.
Пиёда юришни Отам ҳам яхши кўрар эди.
Пўлати қишлоғимда пиёда юриш мен учун қанча қувонч, буни сўз билан ифодалаш қийин.
Уйимиздаги бешик аждод-авлодларимиздан бизга қолган мерос. Унда отам ҳам, мен ҳамда укаларим ва фарзандларим вояга етишган. Қанчалик қадрли бойлик, қишлоқдагилар хонадонидаги бешиклар доим тебрансин, бу бешиклар бизнинг авлодларимизга буюрсин, улар бу бешикларда тинч ухласин, улар эрка бўлиб, она Ватан деб ўсиб улғайсин.
Инсон умри овчидан қочиб кетаётган оҳунинг шарпасидек тез ўтади, шунинг учун ҳам яшаётган ҳаётимизни беш кунлик дунё дейдилар-да.
Инсон умри ботиб бораётган ҳаёт қуёшига ўхшайди, ҳар ким бу дунёда қилганларига яраша Оллоҳдан мукофот олгай, ажр топгай. Бу дунёдан кетганлар ҳақида яхши фазилатларни гапирайлик, улар қилмишларига яраша мукофот ёки жазо оладиган жойга кетганлар, уёғи Оллоҳимнинг измида.
Пўлатиликларнинг қабристони мен учун ҳамма эҳромлардан баланд, унда эскирган ва янги қабрлар ҳам бор, бу жой қанчалик муқаддас ва улуғ, менинг қишлоқдошларим, ота-онам, аждод-авлодларимнинг табаррук хоки ётибди, уларнинг ётган жойлари жаннатдан бўлсин.
Қабристонда ота-онам руҳига Қуръони каримдан тиловат қилаяпман. Бу маконда элимизнинг тожлари ва сардорлари бир умрга абадий ором топган.
Дарҳақиқат, ҳаётда инсон умри дарахтга ўхшаб кетади, баъзилари узоқ умр кўради, баъзилари шафқатсиз кесилади, айримлари эса бевақт қурийди, қолганлари уларни эслаб афсусланади.
Бундан тахминан уч аср аввал яшаб ўтган Абдураҳмон