Тоµир Малик

ТАНЛАНГАН АСАРЛАР


Скачать книгу

мартабани эгаллайди, жавоб бера олмаса сазойи іилинади», деб жар солдирибди. Бу чаіириііа жуда оз одам ишониб келибди. Улар орасида эки кийимда, соіоллари ґсиі, чґлоі ва букри бир одам µам бор экан. Аввал тузукроі кийимдаги, кґринишдагилар имтиµон іилиниб, жавобларига ажр олибдилар – сазойи іилиниб, шарманда бґлибдилар.

      Навбат букрига келганда сґрабдилар:

      – Дун±даги барча денгизлардаги марваридларнинг сони іанча?

      Букри истеµзо билан жавоб берибди:

      – Дун±даги одамларнинг кґзлари іанча бґлса, денгиздаги марваридлар µам шунчадир.

      Сґрадилар:

      – Инсон танаси учун энг зарур нарса нима?

      Букри жавоб берди:

      – Саломатлик.

      Сґрадилар:

      – Јайси іурол мґлжалга бехато ура олади?

      Букри жавоб берди:

      – Аілли инсон онги, тафаккури.

      Сґрадилар:

      – Јум билан шакар аралашиб кетган бґлса, уни сувга солмай туриб ажратиш мумкинми?

      Букри жавоб іилди:

      – Мумкин. Бу аралашмани чумоли уяси ±нига тґксангиз, чумоли шакарни ташийди-ю, іум сизга іолади.

      Сґрадилар:

      – Сен денгиз сувини ичиб адо іила оласанми?

      Букри жавоб іилди:

      – Албатта. Сиз аввал денгизга келиб іуюлувчи барча дар± ва ирмоіларни тґхтатиб берасиз, мен эсам денгиз сувини ичиб іуритаман.

      Сґрадилар:

      – ¤лик гулханда ±наркан, тирикни нима куйдиради?

      Букри жавоб берди:

      – Тирикчилик ташвиши.

      Сґрадилар:

      – Энг тубан юмуш надир?

      Букри жавоб берди:

      – Тиланчиликдир.

      Саволлар адоІига етгач, букри подшоµга мурожаат этиб: «Вазирларингизга мен µам битта савол берсам бґладими?» деб сґрабди. Подшоµдан ижозат теккач:

      – Эшикнинг Іижирлаши нимани англатади? – деб сґрабди.

      Вазирлар ґйлаб-ґйлаб тайинли жавоб айтишолмагач, у истеµзо билан кулиб дебдики:

      – Бу савол сиз ґйлаганчалик мушкул эмас: эшикнинг Іижирлаши – унинг очилиб ±пилганидан далолатдир.

      Подшоµ іувониб кетибди, «бу букри бґлса µам Іоят доно экан, µатто аввалги доно вазиримдан µам аълороі экан», деб вазирлик сарполарини келтиришни амр этибди. Шунда букри:

      – Подшоµим, мен Аллоµнинг бир ожиз бандасиман. Аввал сизнинг ±нингизда бир доно вазир бґларди, мен унинг ґрнини эгалламоііа лойиі эмасман, – дебди.

      – Ґа, бор эди, – дебди подшоµ, – мен нодонлик іилиб уни іувиб юборгандим. Энди у йґі, излаб изларини µам тополмадим.

      – Афсусланманг, подшоµим, чин юракдан іидирган бґлсангиз унинг ґзи µузурингизга келади. Мен унинг іаердалигини биламан.

      – Јаердалигини айтсанг, тилаган тилагингни бераман, – деб іувонибди подшоµ.

      Шунда букри іаддини тиклабди, ясама соіолини юлиб ташлабди. Подшоµ ґрнидан туриб доно вазирини баІрига босибди.

      Јиссадан µисса шуки, тафаккур кишини µеч іачон хор ±ки зор іилмайди.

* * *

      Подшоµ