ki gerçek, sadece bu uzun burunlu Mübariz’in meğerse Gülsüme âşık olmasından, onu bu denli seviyor olmasından ibaret değil, gerçek hem de şu ki (Behram bunu ilk defa orada anlamaya başladı) Behram kendisi de Gülsümü dünyalar kadar seviyordu.
Şimdi bile, akşamları evde yahut Karaağacın altında Behram Emmi önünde çay masa başında yalnız kaldığı zamanlar (böyle zamanlar ise umduğundan fazla oluyordu) okul yıllarını, Gülsümün unutulmaz tebessümünü az kalsın minnet duygusuyla anımsıyor ve artık ilk zamanlarda olduğu gibi çok acı çekmiyor, tersine içi bir hoş oluyordu. Şimdi o günleri rüyasında görüyor; Mübariz’in rezil “itirafından” elbette ki daha önce Gülsümün evden Büğelek romanını getirip ona vermesi (şehirden gelen amcası –Varis amcası– beraberinde bir kucak dolusu kitap getirmişti) “mutlaka oku” diye ciddi biçimde tembih etmesi, okuyup bitirdiğinde ise sırf kızı sinirlendirmek için: “Bu da kitap mı? Okuyamadım” diyerek artistlik etmesi vs.
“Sen çok mu bilirsin? Gerçekten beğenmedin mi? Beğendin, beğendin… Gözlerinden görüyorum, beğenmişsin. Ben çok beğendim” Gülsümün yanakları kızardı: “Behram sen sanki Büğelek gibisin, biliyor musun? Onun gibi uzun boylu, gülcüsün… Ver, ver kitabı bana.”
Suratı kıpkırmızı kesilen Gülsüm Kehrizli arkın köprüsünde çantasını çekip onun elinden aldı (Behram bazen, özellikle ağır olduğunda, mesela kütüphaneden kitap aldığı zamanlarda Gülsümün çantasını köprüye kadar kendisi taşırdı) ama aniden konuyu değiştirerek her zamanki tebessümünü “büründü”. Yeşil (mavi mi, konur mu?) gözleri ise korku ve merak doldu:
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.