Ahmet Emin Atasoy

Rus Şiiri Antolojisi


Скачать книгу

песнь;

      Я плакал от жалобных звуков ее".

      "Царя и царицу ты видел ли там?

      Ты видел ли с ними их милую дочь,

      Младую, как утро весеннего дня?"

      "Царя и царицу я видел… Вдвоем

      Безгласны, печальны сидели они;

      Но милой их дочери не было там".

1831

      DENİZ SAHİLİNDEKİ KÖŞK

      “Deniz sahilindeki köşkü sen hiç gördün mü?

      Üzerinde gümüşi bulutlar oynaşmakta;

      Masmavi bir deniz kuşatmakta önünü.”

      “Ben öyle bir köşk gördüm denizin kıyısında;

      Kimsesiz bir ay vardı, üzerinde parlayan;

      Denizi soğuk bir sis sarmıştı yumak yumak.”

      “Dalgalar şarıltıyla öper miydi kumsalı?

      Karışır mıydı gürültülü neşesine onların

      Eğlenceli bir şarkı, coşku dolu bir keman?”

      “Ne rüzgâr esiyordu, ne deniz dalgalıydı;

      Köşkten acı, keder yüklü bir şarkıydı duyulan;

      Ben onu dinledikçe için için ağladım.”

      “Çar ile çariçeyi orda görebildin mi?

      Görebildin mi küçük, sevimli kızlarını,

      Bir bahar çiçeğinden daha hoş, daha körpe?”

      “Çar ile çariçeyi gördüm… Ama perişan,

      İkisi de acıdan taşlaşmış birer puttu;

      Ama güzel kızları aralarında yoktu.”

1831

      ПТИЧКА

      Посвященное Павлу Васильевичу и Александре Васильеве Жуковским

      Птичка летает,

      Птичка играет,

      Птичка поет;

      Птичка летала,

      Птичка играла,

      Птички уж нет!

      Где же ты, птичка?

      Где ты, певичка?

      В дальнем краю

      Гнездышко вьешь ты;

      Там и поешь ты

      Песню свою.

1851

      MİNİK KUŞ

      Pavel Vasileviç ile Aleksandr Vasiliev Jukovski’ye adanmıştır

      Uçan minik kuş,

      Coşan minik kuş,

      Minik kuş – içli, yanık…

      Uçtu minik kuş,

      Coştu minik kuş,

      Minik kuş – yok artık!

      Ey, minik kuş, nerdesin?

      Nerde o güzel sesin?

      Belki buldun son dağı

      Yuva yapmaktır işin

      Orda okumak için

      Kendi şarkılarını.

      Г. А. Баумер, Кладбище, 1881.

      G. A. Baumer, Mezarlık, 1881.

      ДЕНИС ДАВЬІДОВ

      DENİS DAVİDOV

      (1784 – 1839)

      Bir savaş yazarı ve şair olarak bilinen Denis Vasiliyeviç Davidov, 16 Haziran 1874 tarihinde Moskova’da soylu bir ailede dünyaya geldi. Yaşamı boyu çocukluğunda (dokuz yaşındayken) efsanevi Rus komutanı A. Suvorov’la karşılaşmasını ve büyük karhamanın onun hakkında söylediği “Bu çocuk gelecekte gerçek bir asker olacak” sözlerini hiç unutmadı. Nitekim bilinçli ömrünün çok büyük bir bölümünü, 1832 yılında tümgeneral olarak ayrıldığı, askerlik hizmetine adadı.

      Davidov, 1806-1808 arasında Prusya’da Fransız ve Pruslarla, 1809’da İsveçliler ve Finlerle, 1809-1810 arasında Moldova ve Balkanlar’da Osmanlılarla mertçe savaştı, 1812-1814 yılları arasında Fransızları hezimete uğratıp Paris’e dek kovalayan kahramanların ön saflarında yer aldı. Minnettar halkının bilincine onun adı, özellikle 1812 yılında Napolyon istilacılarına karşı yürüttüğü başarılı gerilla savaşıyla kazındı.

      Edebiyat dünyasında Davidov’un adı ilk olarak 1803-1805 yılları arasında, elden ele dolaşan “Baş ve Ayaklar” ile “Irmak ve Ayna” başlıklı fablları, “Rüya” adlı satirik şiiri vb. el yazmalarıyla duyuldu. Şiirlerini seven birçok dekabristle (devrimci) yakın ilişkiler içinde olmasına karşın o, onların (dekabristlerin) gizli örgütüne katılmayı reddetti.

      Davidov Rus edebiyatı tarihinde insan üzerinde her türlü baskıya karşı olup özgür düşünceyi önemseyen ve rindane bir yaşam yanlısı oluşuyla dikkat çeken “hussar (süvari) liriği” şiir türünün yaratıcısı olarak anılmaktadır. “Hussar Şöleni”, “Yaşlı Hussar İçin Şarkı”, “Yarı Asker”, “Borodino Ovası” vb. bu tür şiirlerin en belli başlılarındandır. Bunlardan, özellikle de 1829’da yazılmış olan sonuncusu, Rus romantik şiirinin tarihsel değere sahip en gözde örneklerinden biri olarak ün yaptı. Şairin yaratıcılığı A. Puşkin tarafından da ilgiyle karşılandı ve yüksek değere layık görüldü..

      1830’lu yıllarda Davidov’un düzyazı yapıtları da övgü ve beğeniyle okundu. Bunlar arasında, A. Suvorov, N. Raevski, M. Kamenski vb. ünlü kişileri anlatanlar, özel bir yer tutmaktadır.

      Ömrünün son yıllarında ünlü komutan Petr Bagration’un kemiklerini, öldüğü yerden (Semenovsko) getirtip Borodino’ya gömmek için çok uğraş verdiyse de, bu nedenle düzenlenen anlamlı törene katılmak ona nasip olmadı, çünkü 22 Nisan 1839’da aniden bu dünyadan göçtü.

      МУДРОСТЬ

Анакреонтическая ода

      Мы недавно от печали,

      Лиза, я да Купидон,

      По бокалу осушали

      И просили Мудрость вон.

      "Детушки,