рабом.
К чужим горам, под небо юга
Я удалюся, может быть;
Но слишком знаем мы друг друга,
Чтобы друг друга позабыть.
Со всеми буду я смеяться,
Отныне стану наслаждаться
И в страсти стану клясться всем;
А плакать не хочу ни с кем;
Начну обманывать безбожно,
Чтоб не любить, как я любил,-
Иль женщин уважать возможно,
Когда мне ангел изменил?
Я был готов на смерть и муку
И целый мир на битву звать,
Чтобы твою младую руку -
Безумец!– лишний раз пожать!
Ki yıllarım yitip gitti böylece –
Kalpte kavuşmanın özlenen tadı,
O denli sevdim ki seni delice,
Dünya bile umurumda olmadı.
Kim bilir seninle geçen o anlar
Belki şiirimden çalınmışlardır?
Bilmem sende neyle örtüşür onlar,
Gözünde ne kadar değeri vardır?
Belki de ben aydınlanma anında
Söylerdim dünyanın şaheserini
Ve dünya da bunun karşılığında
Ölmezliğe değer görürdü beni.
Söyler misin bana, acaba neden
Bu ünü hep değişmemi istedin?
Bugün tanımakta zorlandığım sen,
Başlangıçta niye böyle değildin?
Evet ben mağrurum! Kusura bakma!
Sen hep başka aşklar düşüyle avun,
Dünyada boş şeyler vız gelir bana,
Yeniden kul olmam, bitti bu oyun!
Belki de çekilip giderim burdan
Seçip güney steplerinden birini
Sen çıkmayacaksın fakat aklımdan,
O kadar mükemmel tanıdım seni.
Herkese tutkumdan söz edeceğim;
Zevki tadacağım bugünden sonra –
İçten güleceğim, hem doya doya,
Kimseyle gözyaşı dökmeyeceğim!
Düpedüz yalanlar uyduracağım
Acımasın diye sonradan içim,
Kadınlara inanmak mı! Ne lazım,
Ben bir melek ihaneti yemişim!
Sen ki, aşkın için can adadığım,
Dünyaya diş bilediğim aptalca,
Sen – eline bile dokunmadığım,
Sen – hayallerimin süsüydün ancak.
Не знав коварную измену,
Тебе я душу отдавал;
Такой души ты знала ль цену?
Ты знала – я тебя не знал!
Нет, я не Байрон, я другой,
Еще неведомый избранник,
Как он, гонимый миром странник,
Но только с русскою душой.
Я раньше начал, кончу ране,
Мой ум немного совершит;
В душе моей, как в океане,
Надежд разбитых груз лежит.
Кто может, океан угрюмый,
Твои изведать тайны? Кто
Толпе мои расскажет думы?
Я – или бог – или никто
ПАРУС
Белеет парус одинокой
В тумане моря голубом!..
Что ищет он в стране далекой?
Что кинул он в краю родном?..
Играют волны – ветер свищет,
И мачта гнется и скрыпит…
Увы! он счастия не ищет
И не от счастия бежит!
Toydum, kıskançlığın çok uzağında,
Tek seni sevmekti en büyük derdim!
Sen sevildiğini biliyordun da,
Ben senin sevgini asla görmedim.
Ben Byron değilim, başkasıyım ben,
Onun gibi seçkin, ama dışlanmış,
Bugüne dek adı hep gizli kalmış,
Ama Rusluğuna bağlı yürekten.
Çok erken başladı dünya seferim
Ve şimdiden belli vakitsiz sonu,
Ölü doğmuş nice cesetle dolu
Bir okyanus halindedir yüreğim.
Yayılırken akşam karanlıkları,
Okyanusla beni kim çözebilir?
Kapkara dünyamı kim sezebilir
Bir benden ve bir de Tanrı’dan gayrı?
KAYIK
Ak bir kayık, engini
Geçiyor yara yara.
Onu kovan biri mi
Var acep uzaklara?
Dalga oynak, rüzgâr sert
Yelkeni yurda açık,
Aradığı, ne şöhret,
Ne