Ahmet Emin Atasoy

Rus Şiiri Antolojisi


Скачать книгу

степь повторяла мне памятный глас.

      За это люблю я вершины тех скал,

      Люблю я Кавказ.

      Я счастлив был с вами, ущелия гор,

      Пять лет пронеслось: всё тоскую по вас.

      Там видел я пару божественных глаз;

      И сердце лепечет, воспомня тот взор:

             Люблю я Кавказ!…

1830

      Dedi ki kız: “Sevimli, mert delikanlım benim,

      Bana âşıksan eğer, mercan çıkar, göreyim!“

      Yiğit genç ümitsizce atıp kendini suya

      Gitti bu kez mercan ya da ölümle buluşmaya.

      İnci serpintileri saçıldı uçurumdan

      Kaynayan sert dalgalar şaşkındı bu durumdan,

      Koşuştular şiddetle bir ileri bir geri

      Ama genci geriye artık veremezlerdi..

1829

      KAFKAS

      Zalim felek ta doğuştan tutup özbenliğimi,

      Çalsa da, ey güneyin şirin dağları, sizden,

      Kalbimde hissettim hep hepinizi derinden:

      Kendi ormanlarımın tatlı şarkısı gibi

                       Âşığım Kafkas’a ben.

      Henüz çocuk yaşımda annemi yitirsem de,

      Onu duyuyorum her gün akşamın gelmesinden,

      Yankılanır gibice bozkırların sesinden.

      Şahlandıkça yüreğim bu masmavi göklerde,

                       Âşığım Kafkas’a ben.

      Mutluydum, ey kayalar, o enginde koştukça,

      Ama artık beş yıldır hastayım özleminden

      Sevdiğim melek kızın ve onun gözlerinden;

      Kalbim diyor o şirin bakışla konuştukça:

                       Âşığım Kafkas’a ben.

1830

      АНГЕЛ

      По небу полуночи ангел летел,

      И тихую песню он пел,

      И месяц, и звезды, и тучи толпой

        Внимали той песне святой.

      Он пел о блаженстве безгрешных духов

      Под кущами райских садов,

      О Боге великом он пел, и хвала

        Его непритворна была.

      Он душу младую в объятиях нес

        Для мира печали и слез;

      И звук его песни в душе молодой

        Остался – без слов, но живой.

      И долго на свете томилась она,

      Желанием чудным полна,

      И звуков небес заменить не могли

        Ей скучные песни земли.

1831

      К ***

      Я не унижусь пред тобою;

      Ни твой привет, ни твой укор

      Не властны над моей душою.

      Знай: мы чужие с этих пор.

      Ты позабыла: я свободы

      Для зблужденья не отдам;

      И так пожертвовал я годы

      Твоей улыбке и глазам,

      MELEK

      Gece yarısı gökyüzünde beyaz bir melek

                           Uçmuş bir şarkıyla içli ve titrek;

      Yıldızlar da, bulutlar da ve hatta ay bile

                    Onu dinlemişler, hem de birlikte.

      Eşsiz cennetten bahsetmiş o, günahsızlardan,

      Zevk ile sefası sınırsızlardan;

      Yüce Tanrı’ya övgü, minnet yağdırmış hazla,

      Temiz duygularla, aşkla, niyazla.

      Genç bir ruh varmış koynunda beyaz meleğin

                                   Huzursuz ve dertli dünyamız için;

      Şarkısının sözleri ölseler de, tuhaf iş,

      Benzersiz hoş sesi sağ kalabilmiş

      O genç ruh, özlemlerle kalbinin derininde,

      Koşadurmuş hep o sesin peşinde

      Duymamış, dinlese de tüm dünya seslerini,

                        Gökyüzü sesinin bir benzerini.

1831

      ***’YA

      Küçülemem asla önünde senin.

      Hiçbir azarına, şakana bile

      Hoşgörüsü olmayacak kalbimin.

      Anla: yabancıyız artık seninle.

      Ben özgürlüğümü aldanışlara

      Peşkeş çekecek de değilim belli,

      Sendeki hoş sese, hoş bakışlara

      Kapılıp huzuru düşlemek gibi,

      И так я слишком долго видел

      В тебе надежду юных дней

      И целый мир возненавидел,

      Чтобы тебя любить сильней.

      Как