олди-да:
– Меҳмонни бизникига олиб кирамизми ё бирон холироқ жойга олиб борайликми? – деб сўради Бўта, акасига нималарнидир деб пичирлаганидан сўнг. Меҳмон ҳамон оғзини юмолмай, илжайган куйи турарди.
Бўта, ўзинг биласан, деган жавобни қилди ва Раҳмонали сизлар билан, деб қўшиб қўйди ва ўзи эшикни очиб, уйига кирди-кетди.
Эшик олдида Жамол ҳожи, Бўтанинг Раҳмонали яхши танимайдиган акаси-ю, Раҳмонали қолди.
– Мени отим Ҳурмамат, – деб қўл узатди Бўтанинг акаси Раҳмоналига. – Ўзим тракторчиман. Гоҳ-гоҳ уй устачилиги билан шуғулланб тураман. Тракторчи, уста халқини биласиз, ишдан кейин…
Раҳмоналининг миясига лоп этиб «ичувчи бўлади» деган жавоб келди ва «Ия, Бўта арабистонлик ҳожи меҳмонни ичувчи акасига қўшиб, ҳожини ичирмоқчими?» деб ўйлаб қолди.
Ўзини Ҳурмамат деб таништирган Бўтанинг акаси машинанинг олд ўриндиғига шартта ўтириб олди ва: «Ҳайданг, мен айтган томонга» деб буюрди.
Жамол ҳожи ҳам индамай орқа ўриндиққа чўкди. Ҳурмамат ака ўнгга, чапга деб юриб, ниҳоят қишлоқ четидаги савдо дўкони олдида машинани тўхтатишни амр этди. У лип этиб тушиб, бир маҳал қоғоз пакетда алламбалоларга қўшиб икки дона ўриснинг ароғини кўтариб олиб чиқиб, орқа ўриндиққа шап этказиб ташлади. Юринг, деди яна. Раҳмонали индамай машинани юргизди.
Жамол ҳожи орқа ўриндиқа ўтириб, пакет ичидан бўғзи чиқиб турган рус ароғи шишасини аста қўлига олиб: «Ўрисди ароғи хўп яхшида», деб қўйди тамшанганча. Раҳмоналининг ҳайрати баттар ошиб, бошини сарак-сарак қилиб қўйди. Пешонасидаги олд ойнадан меҳмоннинг ароқ шишасини ҳавас билан силаб-сийпаётганини кузатиб бораверди.
Улар юра-юра, бир дала шийпони рўпарасидан чиқиб қолишди. Дарҳақиқат, бу ер кимсасиз, узоқ-узоқлардан пахта майдонларида ишлаётган тракторларнинг бўғиқ товуши элас-элас қулоққа чалиниб қолар, шийпон олдидаги сўрида эса бор-йўғи икки дона кир тўшак солиғлиқ эди. Раҳмонали: «Қаерга келиб қолдик ўзи?» дегандек чор атрофга аланглаб, ҳайратланаётганди.
Меҳмонни эса узундан узоқ далалар, ҳув жуда узоқдаги қорли тоғларни кўриб завқи ошиб кетганди. Ҳурмамат ака чаққонлик билан икки тўшакни қоқиб-силкиб, қайта ўрнига тўшади. Шийпон ичига кириб кетиб, икки дона ниҳоятда кирлаб, увадаси чиқиб кетаёзган лўла болишларни кўтариб чиқди. Уни ортидан қўлтиғидаги яна бир кирлаб кетган дастурхонни ўртага тўшади.
– Келинглар энди, қани меҳмон?.. – деб манзират қила бошлади.
Меҳмон астойдил кир тўшакка чордона қуриб ўтирди. Раҳмонали сал ижирғангандек бўлиб, сўрининг тўшак етиб бормаган ерига омонатгина жойлашди.
– Ие, ука, сиз сал тепароқ чиқиб ўтиринг, – Раҳмоналига манзират қилди Ҳурмамат ака ва: – Меҳмон билан бугун бир базми жамшид қиламизда, энди. Бўтадан рухсат олганмиз, – деб илжайди.
Қоғоз пакетда нақ бир кило колбаса, помидор, пиёз, туз, қалампир. саримсоқпиёз, кўкатлар бор экан. Ҳаммаси ўртага қўйилди.
– Сиз, ука, шу нарсалардан закуска ясаб туринг. Мен ғир этиб бориб уч дона пиёла ювиб келай ариқдан, – деб қолди Ҳурмамат ака.
– Мен