Perfumy. Beata Hoffmann

strojów i aby te dwie sfery doskonale się wzajemnie komponowały. Projektantka ta szczególnie starannie dobiera perfumeryjne flakony, czyniąc często z opakowania niezwykły, niemal barokowy element dekoracji. Dbałość o flakon i jego charakter zdradzają fascynację kreatorki przeszłością, szczególnie latami trzydziestymi XX wieku. Ubóstwiane przez nią lata można odnaleźć nie tylko w wizerunku samych flakonów, ale i niekiedy samej nucie zapachowej pachnidła. W sygnowanych swoim nazwiskiem kompozycjach stara się zawrzeć piękno, przyjemność, zmysłowość, marzenia i poezję. Mimo częstego sięgania do przeszłości L. Lempicka zwraca uwagę, że kreowanie perfum to nie tylko tworzenie woni, to również odzwierciedlenie ducha teraźniejszości, w jakiej żyjemy. Najtrudniej, jej zdaniem, jest stworzyć kompozycję klasyczną i zarazem ponadczasową, taką, która nie „umarłaby” wraz z nową modą czy kolejną porą roku380.

      Jeden z najsłynniejszych „nosów” twierdzi, że to właśnie perfumy mają oddawać charakter krawiectwa. Jego zdaniem najtrudniej tak skomponować składniki, by trafnie odzwierciedlić zróżnicowane trendy. Uważa, że każda marka ma „swoje” pachnidło, które oddaje jej styl. W przekonaniu J. Polge’a taką kompozycją jest Coco Mademoiselle, a nie, jak można by się spodziewać, Chanel № 5. To właśnie charakter Coco Mademoiselle oddaje wizerunek marki. J. Polge porównuje zapach do poezji, podkreślając też, że trudno mówić o woni, gdyż woń, nie używa słów. Zapach jest zjawiskiem niezwykle subiektywnym; ludzie są w stanie wyrażać swoje zapachowe wrażenia w różny sposób i to w nim zachwyca. To woń, zdaniem J. Polge’a, powoduje, że człowiek może czuć się dobrze sam ze sobą381.

      Ścisły związek charakteru perfumeryjnych kompozycji i Wielkiego Krawiectwa dostrzegli również znamienici projektanci – Paco Rabanne czy Sonia Rykiel, która za pomocą sygnowanych swym nazwiskiem kompozycji usiłuje przekazać emocje i nastrój. Porównuje perfumy i wody toaletowe do muzyki i poezji382