“En jy sal ook nou moet end kry met die alewige meneer De Meyer. My naam is Dewalt.”
“Nou goed, ek sal jou op jou voornaam noem,” sê sy, “maar om terug te keer tot jou huweliksaansoek … Dink jy ek is mal om met so ’n sarkastiese vent soos jy te trou?”
“Wag, moet nou nie beledigend wees nie,” keer hy. “Ek stel voor dat jy my huweliksaansoek eers deeglik oorweeg voordat jy my ’n antwoord gee. Jy kan my Saterdag sê wat jy besluit het.”
“Ek kan jou sommer nou ’n antwoord gee, Dewalt, want –” begin sy met ’n besliste trek om haar mooi, sagte mond.
Maar Dewalt keer haastig. “Nee, dink eers goed na oor my vraag,” stel hy voor. “Ek glo nie aan oorhaastige besluite nie. Veral nie wanneer dit so ’n gewigtige besluit is nie.”
“Nou goed dan,” stem sy na ’n rukkie in, “maar sê my net dit: gaan dit ’n huwelik net in naam wees?”
Hy oorweeg haar vraag ernstig en antwoord na ’n rukkie baie beslis: “As jy inwillig om met my te trou, Natasha, verkies ek dat dit ’n normale huwelik moet wees. Ek sien geen sin in ’n huwelik wat net in naam bestaan nie.”
“Nou goed, ek sal daaroor dink en jou oormôre my antwoord gee. Ek kan jou egter nie belowe dat dit ja sal wees nie,” waarsku sy.
“Ek sal wag tot Saterdag om te hoor wat jy besluit het, swartkop, en ek hoop die antwoord sal gunstig wees.” Hy kyk na sy horlosie en vervolg saaklik: “Ek dink mevrou Hugo wag al op ons om die skinkbord met tee in te bring.”
Hulle verlaat die studeerkamer saam, maar toe Natasha by die sitkamertjie wil instap, neem Dewalt haar arm en sê bedaard: “Daar is vanaand ’n goeie rolprent op televisie – as jy dalk daarna wil kyk.”
“Dankie, dit klink nogal na lekker ontspanning,” sê sy en vergesel hom dan na die groot, weelderige sitkamer. Hy lei haar na ’n ewe weelderige rusbank en nooi haar om te sit.
“As jy my ’n oomblik sal verskoon,” sê hy, “sal ek vir mevrou Hugo gaan vra om ons tee hier in die sitkamer te kom neersit.”
Mevrou Hugo lyk glad nie verbaas om Natasha in haar werkgewer se sitkamer aan te tref nie. Sy het begin lief word vir die innemende meisie wat feitlik nooit oor haarself praat nie. Sy is ook bly dat hul werkgewer haar geselskap begin opsoek. Sy het geweet dat hy die een of ander tyd sal besef Natasha is anders as die vorige meisies wat vir hom gewerk het.
Sy is inderdaad bly om te sien dat Dewalt en Natasha darem nog op vriendskaplike voet met mekaar verkeer, want vroeër vanaand het hy so woedend gelyk dat sy enige oomblik verwag het om Natasha die huis sak en pak te sien verlaat.
Maar dit lyk vir haar asof daar ’n nuwe verstandhouding tussen die twee jong mense ontwikkel het, want sy hoor dat hulle mekaar nou op die naam noem – iets wat Dewalt nog nooit voorheen gedoen het nie. Sy werknemers het hy nog altyd formeel aangespreek en hy het beslis ook nog nooit voorheen langs een van hulle op ’n rusbank gesit nie.
Daar speel ’n glimlaggie van tevredenheid om die huishoudster se mond toe sy haar in ’n stoel voor die kaggel gemaklik maak. Sy neem haar breiwerk op en saam met die geklik van haar breipenne neem ook haar gedagtes wye vlugte.
In stilte kyk die twee na die drama op die skerm. Na die nuus skakel Dewalt die televisie af en bied Natasha ’n ligte drankie aan.
“As hierdie draaiboek van jou ’n sukses is, sal jy natuurlik vir televisie ook skryf?” sê-vra Natasha terwyl sy fyntjies aan die sjerrie in haar glas proe.
“Heel moontlik!” Hy trek sy skouers liggies op. “Ek wil nog nie nou daaraan dink nie, want na hierdie draaiboek moet ek twee radioverhale skryf voordat ek enigiets anders kan oorweeg …”
Dit is byna twaalfuur toe Natasha eindelik in die bed klim en die leeslamp op die kassie langs haar bed afskakel.
Dit is verbasend hoe gou die tyd verbyvlieg wanneer ’n mens lekker gesels, dink sy half aan die slaap. Ek het nooit kon droom dat Dewalt my ooit sou raaksien nie. Vanaand het hy my meer as raakgesien, hy het my sowaar gevra om met hom te trou. Maar wat sou sy ware rede wees? Daar kan tog seker nie sprake van liefde wees nie Of dalk …
Hierdie laaste gedagte ruk haar meteens nugter wakker, maar dan besef sy dat dit al byna middernag is, dat sy môre moet werk en dat sy nie nou oor sy vreemde huweliksaanbod kan bespiegel nie.
Hierna skuif sy Dewalt heeltemal uit haar gedagtes en begin denkbeeldige skape tel totdat alles uit haar gedagtes vervaag en sy haar in droomland bevind.
Natasha is verbaas toe sy die volgende oggend betyds wakker word en gereed is vir ontbyt. Sy wonder wat Dewalt sou sê as sy laat was vir ontbyt – hy wat so gesteld daarop is dat die huismense altyd betyds vir maaltye moet wees!
Sy kry egter nie kans om lank oor Dewalt se moontlike reaksie te wonder nie, want hulle stap die eetkamer byna gelyktydig binne.
“Wel, ek moet sê dit lyk glad nie of jy twaalfuur gaan slaap het nie, Natasha,” sê Dewalt later aan tafel.
“Is dit nou ’n kompliment?”
“Nee, nie ’n kompliment nie, net die waarheid,” help hy haar vriendelik reg.
“Hm, gedink dit is te goed om waar te wees,” mompel sy onderlangs en laat haar tande behaaglik wegsink in ’n stukkie roosterbrood.
“Het jy iets gesê?” vra Dewalt belangstellend.
Natasha skud haar kop stadig. “Nee, ek het niks gesê nie, Dewalt,” jok sy sonder om te bloos.
Mevrou Hugo glimlag onderlangs, want sy het duidelik gehoor wat Natasha gesê het.
Daardie dag kry Natasha geen tyd om oor Dewalt se huweliksaansoek te dink nie, want sy bly heeldag besig. Na aandete nooi hy haar weer om na ’n spesiale program op televisie saam met hom te kyk. Die vorige aand herhaal homself.
Ek sal môre oor sy huweliksaansoek nadink, besluit sy toe sy die lig twaalfuur afskakel. Gelukkig hoef sy nie Saterdae te werk nie … Saterdag! Sy vlieg uit die bed uit asof ’n veer onder haar losgeruk het en gaan staan wawyd wakker voor die venster waardeur die maan nou helder skyn.
Terwyl haar blik op die maanverligte berge en klowe rus, byt sy haar onderlip gespanne tussen haar tande vas. Sy besef dat sy vannag nog tot ’n besluit sal moet kom. Dewalt verlang môre ’n antwoord van haar – en hy verwag ’n gunstige antwoord.
Natasha staan ’n lang ruk voor die venster en peins. Sy weet dat daar hoegenaamd niks is wat in Dewalt se guns tel nie. Ja, daar is inderdaad niks wat as aanbeveling kan dien nie. Hy is prikkelbaar, ongeduldig en soms pynlik sarkasties en beledigend. Sy kan haarself ook nie eens vlei met die gedagte dat hy haar liefhet nie, want sy weet van beter … Ja-nee, hy sal beslis nie ’n goeie huweliksmaat wees nie.
Natasha besef meteens dat net haar liefde vir hom op die weegskaal lê, en nou wonder sy of dit alleen genoeg sal wees om haar van ’n gelukkige huwelik te verseker. Sy weet 1 Korintiërs 13 sê die liefde is lankmoedig, bedek alles, glo alles, hoop alles en verdra alles. Maar sy wonder of die skrywer nog so mooi van die liefde sou gepraat het as hy vir Dewalt geken het … Sal haar liefde vir hom alles kan bedek en alles kan verdra?
Natasha gaap lank en hartlik en besluit dan om maar liewer te gaan slaap. Sy sal môre besluit of haar liefde lankmoedig genoeg is om al Dewalt se gebreke te bedek en te verdra.
Natasha kry die volgende dag egter nie kans om haar liefde onder die vergrootglas te plaas nie, want na ontbyt neem Dewalt haar arm en lei haar sonder seremonie na sy studeerkamer toe.
Waar sy nou op die stoel langs die lessenaar sit, wag sy gespanne dat hy daardie groot vraag moet herhaal.
Dewalt neem langs haar op die punt van die lessenaar plaas. Dan kyk hy haar ondersoekend aan en vra bedaard: “Wat is jou antwoord op my huweliksaansoek, Natasha?”
“Waarom wil jy met my trou, Dewalt?” Hy is seker die mees onromantiese man wat leef, dink sy.
Hy