nie.”
“Wat my betref, kan hy gaan doppies blaas. Daardie man wat oom Jorrie se garage gebou het, moet sommer môre begin met die afdak!”
Riana staar haar fronsend aan. “Wat het Frans gesê wat jou so omgekrap het?”
“Jy vra nog! Weet jy wat noem hy ons afdak? ’n Hoenderstellasie!”
“Dis my skuld,” sê Riana. “My verbeelding het my vooruit geloop. Ek het vir hom gesê ons gaan later, wanneer ons genoeg gespaar het, van die afdak nog ’n garage maak deur die sykante ook toe te slaan met sinkplate en ’n deur in te sit.”
Pikkie staar haar ’n oomblik stom aan. Maar dan verhelder haar gesig. “Dís ’n goeie plan! Dan kan niemand ons motors steel nie!”
“Maar dit gaan nie werk nie, want Frans sê –”
“Te maai met Frans! Jy kan mos sien hy’s net ’n arrogante skepsel wat sy gewig wil rondgooi.”
“Hy’s die bou-inspekteur van die area. Hy sal nie die planne goedkeur nie.”
“Aan wie se kant is jy skielik?”
“Aan niemand se kant nie. Ek verstaan net hoekom ons nie kan aangaan met ons planne nie. Jy kan mos vir jouself dink dat –”
“Ek het klaar gedink én klaar besluit,” val sy Riana kortaf in die rede. “Daardie afdak sál gebou word!”
“Het jy al iets van Brian gehoor?” vra Riana om af te wyk van die netelige onderwerp, want sy kan sien dis nie nou die tyd om met haar vriendin te redeneer nie.
Pikkie se gramskap verdwyn soos mis voor die son. “Nee, nog nie. Miskien is Yolanda nie tuis nie en kon hy nog nie my telefoonnommer kry nie. Of dalk is hy ook kerk toe.”
“Ek wonder wat gaan sý foute wees.”
“Hoe bedoel jy nou?”
Riana gee ’n laggie. “Nee, jy soek mos altyd foute by die ouens wat jou uitneem. As hy nie na rook stink nie, is sy voete te groot of sy hare te yl.”
“Brian het nie foute nie. Ek kan my nie voorstel dat hy enige foute sal hê nie.”
“Hierdie Frans Goedhardt is darem self nie onaansienlik nie.”
“So, dan is dít hoe die wind waai!” sê Pikkie oombliklik weer obstenaat. “Ek moes kon dink dis hoekom jy aan sy kant is. Waar kom jy aan die vent?”
“Ek ken hom nie veel beter as wat jy hom ken nie. Ek het hom ook maar gisteraand vir die eerste keer gesien toe hy saam met ons gaan fliek en hier by ons kom koffie drink het.”
“Hier, by ons huis?”
“Ja. Jy’t dan nog in hom vasgeloop op pad kamer toe.”
“O, dan is dit hoekom hy vir my half bekend wou voorkom,” sê Pikkie ietwat van stryk gebring. “Maar ek kon hom nie plaas nie.”
“Nee, jy sou ook nie. Ek glo jou kop was te deurmekaar van verliefdheid op Brian.”
“Jy’s tog nie jaloers op my geluk nie, is jy?”
“Natuurlik nie. Ek wonder maar net hoe hy dit reggekry het om jou so te betower. Jy was nog nooit so erg oor enigiemand nie.”
Pikkie stoot die boeke voor haar ’n entjie weg en glimlag. “Ek het jou mos gesê Brian is anders. Alles aan hom is . . . jy kan maar sê perfek. Van sy hare tot by sy blink skoenpunte. Hy’s eenvoudig wonderlik. Dalk net ’n bietjie gevaarlik.”
“Gevaarlik? Wat bedoel jy daarmee?”
“Ek bedoel hy is die soort man wat sal maak dat ’n meisie maklik haar inhibisies oorboord gooi.”
Riana se oë rek. “Heng, dan beter jy versigtig wees, want hy moet beslis ondervinding van meisies hê as jy so gou bereid is om jou inhibisies oorboord te gooi!”
“Ek het nie gesê ek is bereid daartoe nie. Net genoem dat ’n mens sal moet kophou in sy teenwoordigheid.”
“Ek wonder waar kom hy aan sy ondervinding. As hy nie getroud is nie . . . Is hy nie dalk geskei nie?”
“Hoekom sal hy geskei wees? Hier is ons twee, ook een van die dae dertig en ongetroud.”
“Ja, maar dis anders. Vroue kom makliker oor die weg sonder mans as mans sonder vroue.”
“Jou redenasie het nie meriete nie,” sê Pikkie. “Jy kry baie oujongkêrels en dis nie te sê hulle het ’n duister verlede nie. Ek en Brian sal ons eie dinge uitsorteer. Bepaal jy maar jou aandag by daardie Goedhardt-skepsel. Of nee, ek hoop nie so nie. As jy met hom deurmekaar raak, trek ek uit die huis uit.”
“Daar is niks tussen my en Frans nie. Hy is bloot Trix se neef. Al wat ek van hom weet, is dat hy nie getroud is nie, en volgens Trix ’n liefdesteleurstelling gehad het wat hom ’n renons in meisies gegee het.”
“Dit kan enige bobbejaan sien.”
Riana gee ’n suggie en strek haar uit. “Ek beter loop, want my lessenaar lê ook nog vol nasienwerk.”
Pikkie is bly toe Riana loop. Sy wil mooi drome droom oor Brian, nie twyfel oor sy opregte bedoelinge met haar nie. En nog minder is sy geïnteresseerd in die Goedhardt-mansmens se doen en late. Vir al wat dit haar traak, kon hy tien liefdesteleurstellings gehad het!
Tog kry sy dit nie reg om weer op haar werk te konsentreer nie. Want eintlik ís dit eienaardig dat Brian saam met sy tante op die partytjie was en nog ongetroud is. Dit is dus moontlik dat hy geskei is. Dis nie ’n lekker gedagte om te dink ’n vrou was al deel van sy lewe nie. Maar as dit so is, is dit ook nie die ergste nie, troos sy haarself. Hy sal ’n goeie rede hê . . .
’n Plan skiet haar te binne. Yolanda ken hom mos. Sy sal haar bel en maak of sy haar net wil bedank vir die lekker aand, en dan versigtig die gesprek in Brian se rigting stuur.
Dis egter nie vir haar nodig om die gesprek in Brian se rigting te stuur toe sy Yolanda op haar selfoon bel nie. Yolanda begin sommer self borrelend oor hom praat. “Wat dink jy van Brian?” wil sy weet. “Julle het uit die staanspoor soos verliefdes gelyk. Hy was so haastig toe hy sy tante hier kom oplaai het, dat ek nie eintlik kans gekry het om met hom te gesels nie. Maar hy’t taamlik geheimsinnig geglimlag toe ek hom vra of julle darem jou huis veilig bereik het.”
“Wie is hy eintlik, Yolanda? Ek het hom nie uitgevra nie. Ek meen, omtrent sy werk en dinge nie.”
“Jong, ek ken nie die detail van sy werk nie. John ken hom eintlik beter as ek. Maar ek weet hy’t iets te doen met die ontwerp van klere, en dat hy modelle oplei. Hy’t twee sulke opleidingskole iewers in Gauteng, en hy’t nou met een hier in die Kaap begin. Jy moet maar die koerante en glanstydskrifte dophou. Daar is gereeld nuus oor hom.”
“Hy lyk nie meer so jonk nie. Dis snaaks dat hy nie getroud is nie, of hoe?”
“Wel . . . e . . . hy was getroud, maar is geskei. Maar jy moenie dat dít jou afskrik nie. Hul huwelik was van die begin af gedoem tot mislukking. Jy sal ver moet soek om nog ’n man van sy kaliber te kry. Skatryk! Jy moet sy huis sien. Dis ’n paleis! En so aantreklik! As ek nie vir John gehad het nie, het ek voorwaar self my flikkers vir hom gegooi!”
Sy paleis-huis en bankbalans is nie van belang nie, dink Pikkie nadat hulle gegroet het. Wat van belang is, is hoekom hy geskei is. Om te sê die huwelik was van die begin af gedoem tot mislukking, sê maar min. Jy trou tog nie met iemand as jy weet daar is nie ’n kans op geluk nie.
Maar toe daar Woensdagmiddag ’n massiewe ruiker en daarmee saam nog ’n pakkie by die huis vir haar afgelewer word, en sy sien dis van hom, wonder sy nie meer nie. Die gefladder van vlinders is terug op haar maag toe sy haar kamer toe haas daarmee.
Haar mond val letterlik oop van verbasing toe sy dit oopmaak en sien dis ’n romp en bloese. Roomkleurig en van ’n besonderse ontwerp. En daarmee saam is daar ’n koevert met ’n briefie in. Haar hande bewe so van opwinding dat