Lees Efesiërs 3:14-21
Daardie verbysterende liefde
Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan … (v. 19).
Nee, ons verstaan dit nie. En al bid Paulus so ernstig dat die gelowiges die omvang van Christus se liefde sal begryp, “hoe wyd en ver en hoog en diep” dit strek, kan ons bloot sê: Jammer, ons verstand is te klein.
Paulus probeer sy bes om gelowiges iets van die oorweldigende Christusliefde te laat verstaan: Hy praat in die oortreffende trap, hy gebruik ryk metafore, die sterk uitdrukkings borrel uit sy mond en sy hart. Maar uiteindelik klink sy gebed meer na ’n moedelose sug as ’n vaste oortuiging. Hy ken sy mense …
Boonop, sal ons weet, lyk dit dikwels só: hoe groter die verstand, hoe minder die begrip vir Christus se liefde. Dan klink dit só: Ek is voluit lief vir myself; ek het niemand anders se liefde nodig nie.
Dit is dán dat hierdie Jesusuitroep ’n onheilspellende klank verkry: “Ek prys U, Vader … dat U hierdie dinge vir slim en geleerde mense verberg het en dit aan eenvoudiges bekend gemaak het” (Luk 10:21).
Dit lyk dus of Paulus en al die hedendaagse “advokate vir Christusliefde” gerus maar kan ophou probeer. Want diegene wat wel die werklike omvang van die wydte, hoogte en diepte van hierdie liefde kan begryp of bereken, stel nie noodwendig daarin belang om dit te doen nie.
Dit is dikwels die eenvoudiges en die sogenaamde oningeligtes wat dit die beste verstaan. Hulle wat weet hoe afhanklik hulle van hierdie verbysterende groot liefde is – al is dit bloot omdat hulle kan onthou hoe ver daar na hulle gesoek is. En hoe hoog daar gereik en hoe laag daar gebuk is om hulle van hulleself te red. Húlle weet.
____________________
Ek weet, Here! En dit maak my baie bly.
Woensdag 8 JANUARIE 2020 Lees Efesiërs 4:7, 11-16
Grootword
Dan sal ons nie meer kinders wees nie; ons sal nie meer soos golwe op en af en heen en weer geslinger word deur elke wind van dwaalleer as vals leraars ons met hulle slinksheid en listigheid op dwaalweë wil wegvoer nie (v. 14).
Dit is die moeilikheid met godsdiens: die baie leraars. Nie almal bedoel dit ewe goed nie, en nie almal weet genoeg van wat hulle aan ander (wil) leer nie. Sommige is doodgewoon skelm. Paulus se oplossing hiervoor is eenvoudig: Gelowiges moet grootword.
Dit is nogal ’n harde oordeel, of hoe? Ons kan mos kies na wie ons wil luister en wie se boodskap vir ons aanvaarbaar is en goed is om te hoor. Ons wil nie hiéroor ook voorgesê word nie.
Jammer, sê Paulus, maar dan bly julle kinders. Kleuters wat rondgestamp word. Dikwels deur boelies-met-’n-breë-glimlag, rampokkers-vol-kammawaarhede, wat dalk ook reeds albei oë en minstens een hand op jou beursie het. Sulke skelms floreer op ander se naïwiteit en vrese.
As julle dit wil vryspring, sê Paulus, moet julle grootword. Moet julle julle laat leer dat godsdiens, die diens aan God, afspeel in ’n omgewing waar diens aan ander mense gelewer word. Moet jy jou laat oortuig dat jy ’n deel van Christus se liggaam is. Moet jy jou laat leer deur mense wat die Goeie Nuus verkondig. Wat nie apostels van die oordeel en profete van profyt is nie.
Dan sal jy agterkom, sê Paulus, dat jy en jou medegelowiges “in alle opsigte groei na Christus toe.” Bly tog net by die waarheid, kom tuis by die liefde. En moet dan nie verbaas wees as jy agterkom dat jy nie meer so lig in die broek is dat die gevaarlike golwe en dodelike dwarswinde jou sommerso meevoer nie.
____________________
Leer my, Heer, u regte weë. Wys die regte pad my aan.
Donderdag 9 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 9:1-9
Stop net hier!
Hy het op die grond neergeval en ’n stem vir hom hoor sê: “Saul, Saul, waarom vervolg jy My?” (v. 4).
Dit moes bloot ’n verdere triomfantelike stap in sy ywer vir sy godsdiens gewees het; toe word dit die eerste treë op ’n splinternuwe reis. Saulus se Damaskus-uitstappie sou mos effens anders verloop as wat hy gedink het dit sou. Aanvanklik is hy bloot in sy spore gestuit, en eers ’n ruk later het die eerste skuifeltreetjies op die nuwe roete begin.
Maar ons loop sy storie vooruit: Daar was eers die besoek aan die Jerusalemse hoëpriester, en toe, met ’n getuigskrif van sy getrouheid in sy binnesak, pak Saulus en ’n klompie reisgenote die pad aan na die groot stad met die baie sinagoges: Hiér sal hy sy ywer vir sy godsdiens weer laat blyk. Hiér sal hy aan die belangrike mense wys waartoe hy in staat is. Hiér sal hy die Jesusvolgelinge, soos in Jerusalem, met mening uitroei. Hiér sal hy …
Toe slaan die Here hom plat. Saulus haal nie eens die stad nie. Hy lê met sy gesig in die sand, magteloos. Én blind, sou dit aanstons blyk. En hy hoor hoe iemand met hom praat. Iemand Anders as waarop hy gereken het.
Sy reisgenote moes hom ophelp en die stad in lei, en hulle gaan besorg hom in Reguitstraat by ene Judas se huis. Waar hy niks eet of drink nie, steeds blind. Nie juis die triomftog Damaskus in wat hy voorsien het nie …
Maar, sou hy spoedig leer, gelowiges se reise verloop nie dikwels langs goue strate en op rooi tapyte nie. En die blinde begin sou uiteindelik ook ’n bonus wees; nuwe oë is ’n noodsaaklikheid om noukeurig op Jesus se spoor te bly.
____________________
Ek verwonder my aan die pad wat U met sondaars loop, Here. U geduld, u nuwe planne.
Vrydag 10 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 9:10-19a
“Hier is ek, Here”
“Ek self sal vir hom wys hoeveel hy vir my Naam moet ly” (v. 16).
Ananias is net ’n voetnoot in die kerk se geskiedenis, maar hy sal altyd onthou word as die een aan wie die Here opdrag gegee het om Saulus in Damaskus te gaan haal. Nie dat Ananias dadelik ingestem het nie; hy het immers genoeg van die man se onsmaaklike reputasie geweet.
Maar die Here vra nie heldedade nie; net maar dat Ananias die blinde, hulpelose man huis toe bring. Dat hy hom kos gee; hy het drie dae lank niks geëet nie.
Ja, gaan maar, Ananias, daardie arme man is skadeloos. Hy sal niks aan jou en jou medegelowiges doen nie, nie ná wat Ek aan hom gedoen het nie. Die dae toe hy My vervolg het, is vir altyd verby. Nou sal Ek hom wys hoe hy vervolg gaan word.
En jy, Ananias, sal weldra ook uitvind dat Ek daardie ellendeling gekies het om my Naam aan heidene en hul heersers te gaan verkondig. Dan sal jy weet watter rol jou gehoorsaamheid aan My, ten spyte van jou skeptisisme en selfs vrees, in hierdie mens se lewe gespeel het.
Dit was nog altyd ’n sleutelfaktor in koninkrykstories: koninkrykskinders, hoe bewerig ook al, se gehoorsaamheid aan die Koning. Nee, hulle is nie almal ewe dapper of die beste voorbeeld van godvrugtigheid nie. Hulle haal feitlik nooit hoofopskrifte nie. Hulle word wel onthou vir hul gehoorsaamheid aan God, ook wanneer dit teen die heersende stroom in gaan en heel moontlik tot hul eie nadeel kan wees.
Hulle is in geen opsig kampioene nie, nee. Net maar God se afhanklike kinders wat op ’n keer gesê het: “Hier is ek, Here. Stuur my!”
____________________
En hier is ek ook, Here. As U wil, gebruik my.
Saterdag 11 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 9:19b-31
Om te verander
Saulus het na Jerusalem toe gegaan en het geprobeer om daar by die volgelinge van Jesus aan te sluit, maar almal was vir hom bang … Barnabas het hom egter oor Saulus ontferm … (v. 26-27).
Vrese en vooroordele word nie so maklik afgeskud nie. Buitendien het Saulus se reputasie soos in ’n bloedspoor agter hom gelê, en niemand kan die Jesusvolgelinge verkwalik dat hulle nie sommer geglo het hierdie jakkals het sy streke laat staan nie. Dit verg een van hul eie mense, een uit die binnekring, om hom oor die