is eg? En wat gaan met Barnabas gebeur as Saulus na sy ou weë terugkeer?
En Saulus self? Wat die Joodse godsdiensleiers betref, was dit ikabod. Hulle sou hierna gereeld probeer om hom te muilband en selfs te vermoor. Terwyl die Jesusvolgelinge hom doodgewoon nie vertrou nie. Hy bevind hom dus in ’n soort niemandsland, wat hom sekerlik moes laat wonder het of hy die regte ding doen.
Is dit dan die prys vir verandering? Is die ou weë nie maar die maklikste, die veiligste, nie? Hierdie weg van die minste weerstand? Om te verander ontwrig jou lewe, én ander mense s’n. Dit vra van almal om aanpassings te maak. Veral die moeilikste soort: aanpassings in jou denke. ’n Besef dat ou idees nie meer geld nie en dat vroeëre vastighede nou nie meer so vas staan nie. En wie sien regtig daarvoor kans?
Dit is hoekom ’n verandering in mense se denke God se werk is, omdat dit ’n kragtige Hand vereis. En dit is hoekom dit koninkrykswerk is om vir iemand wat verander het in die bres te tree, want jy plaas jouself op die spel.
____________________
Maak oop my oë, Here, en my hart. Leer my u wil.
Sondag 12 JANUARIE 2020 Lees Matteus 3:13-17
“U kom na my toe?”
Jesus het hom geantwoord: “Nogtans moet jy dit nou doen, want op hierdie manier moet ons aan die wil van God voldoen” (v. 15).
Vandag, op hierdie tweede Sondag in die nuwe jaar, word daar wêreldwyd gelees wat die Evangelieskrywers oor Jesus se doop vertel. Al vier skryf hieroor. Die Johannes-evangelie vertel byvoorbeeld hoe die Doper Hom in die skare uitwys en sê: “Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!” (Joh 1:29).
Matteus hoor die Doper se verbystering wanneer hy uitroep: “Ek moet eintlik deur U gedoop word, en U kom na my toe?” Jesus antwoord hom: Doen dit! Want dit is soos God dit wil hê.
Selfs ons, eeue later, kan ons Johannes die Doper se onbegrip indink. Hier staan die Man voor hom, die Een “wie se skoene ek nie werd is om los te maak nie” (Joh 1:27), en Hy sê: Doop jý My.
Verkeerdom, nè? En Johannes weet dit, en hy sê dit.
Maar dit sou Jesusvolgelinge die afgelope 2 000 jaar gereeld moes uitvind: Wanneer jy met Jesus te doene kry, gebeur dinge andersom as by enigiemand anders wie se spoor jy al gevolg het. Jy maak droog; Hy maak skoon. Jy mors; Hy ruim op. Jy loop weg; Hy kom soek jou. Jy verwyt Hom; Hy seën jou.
Kortom: Hy is Gans Anders as enige ander leier wat ons ooit sal ken. Sy soort opofferende leierskap is ongeëwenaard. Dit is daarom dat Hy later aan sy volgelinge kon sê: “As Ek, wat julle Here en julle Leermeester is, dan julle voete gewas het, behoort julle ook mekaar se voete te was” (Joh 13:14).
Ja, dit is soos dit is: Hy kom na ons toe, en dan stuur Hy ons na mekaar toe.
____________________
Jesus, U gaan voor. Ons, ék, volg in u spoor.
Maandag 13 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 10:44-48
Verbaas?
(Die Joodse gelowiges) … was … baie verbaas dat die Heilige Gees as gawe uitgestort is ook op mense wat nie Jode is nie (v. 46).
Dit was klaarblyklik vir hulle bitter vreemd, selfs ondenkbaar: God se genadegawes word ook aan vreemdelinge gegee. God is tog óns God, sy Seun is óns Messias, sy Gees het intrek by óns geneem. Vanwaar nou dié Goddelike belewenis deur … húlle?
Wanneer ons 2 000 jaar later oor hierdie verbasing lees, weet ons reeds dat dit ’n óú storie is. Vir Jesus se volgelinge, en die nuuskieriges wat na Hom geluister het en kom kyk het wat Hy doen, sou dit ’n bron van gereelde verwondering (en straks ook irritasie) wees, dié dat sy optrede so sonder selfbewustheid was, so oop vir almal. Dat sy arms so ver gereik het, sy uitnodigings so gul was, sy goedheid so grensloos.
Petrus begryp dit. Daarom sy gevolgtrekking hier: “Wat kan dan verhinder dat hulle nou … gedoop word?”
Hulle. Die laatkommers, die buitestanders, die minder goeies, die “ander”.
Dit was nog altyd vir goeie en getroue gelowiges ’n probleem, en soms selfs ’n steen des aanstoots: Hoe is dit dan dat “hulle” so maklik en so gou en so volledig in die Goddelike genade deel? Ja, die destydse omstandighede verskil heelwat van die huidige, maar die beginsel is identies.
Die eintlike vraag is dus allereers aan begenadigdes gerig: Hoekom is ons verbaas dat God goed is? Dat Hy volhardend soek, dat Hy volledig red, dat Hy volkome vergewe? Hoekom staan ons gereed, gewapen met ons lysie voorwaardes, en pas die hemelse hekke op? Wie het ons daarvoor aangestel?
____________________
Uit genade het U my gered, sonder verdienste. Dit is wat U doen, dit is wie U is. Ek loof U daarvoor!
Dinsdag 14 JANUARIE 2020 Lees Jeremia 1:4-10
Sý woorde in jou mond
Hy het sy hand uitgesteek, my mond aangeraak en vir my gesê: Ek het nou my woorde in jou mond gelê (v. 9).
Dit is sekerlik een van die bekendste roepingsverhale in die Bybel, dié van Jeremia. Ewe bekend as sy aanvanklike verskoning (“ek is nog te jonk”), is die Here se reaksie daarop: Ek gee jou mý woorde.
Wat ’n Goddelike korreksie! Here, ek het (nog) nie genoeg woorde nie … Toemaar, my kind, Ek gee jou van mý woorde!
Dit is tog interessant, die ding met die Here se vertrouelinge en hul sprakeloosheid. Dit was mos een van Moses se besware ook, dat hy nie goed kon praat nie (vgl. Eks 4:10), en Saulus was blind, hulpeloos en heeltemal stomgeslaan nadat die Here hom aangekeer het (vgl. Hand 9:7-19). Jesaja het sy “onrein” woorde bekla toe die Here hom roep (vgl. Jes 6:5) en die priester Sagaria was ook sy woorde kwyt toe hy God se grootheid aanskou (vgl. Luk 1:22).
Bybellesers sal weet dat die Here toe vir elke stomme ’n plan gehad het, ook vir die hakkelaar. En dat toe die Goddelike plan eers in werking kom, die woorde eenvoudig uit hierdie eens woordeloses gestróóm het. Saulus sou die wêreld vol met sy woorde reis. Jesaja en Jeremia se befaamde woorde sou daartoe lei dat die Bybelkenners hulle as “groot profete” klassifiseer. Sagaria sou ’n beroemde loflied sing wat tot vandag toe deur die ganse Christendom weerklink, en Moses die hakkelaar sou ’n volksbevryder word.
Om te dink: Nie een van hulle kon aanvanklik ’n behoorlike woord uitkry nie. En dit laat jou twee keer dink oor die allesweters en baiepraters se flinke sêgoed en kontant uitsprake. Daardie “Here, Here”-sêers. Die “God! God!”-skreeuers. Wie se woorde gebruik húlle?
____________________
Here, salf my lippe. En keer my wanneer ek te vinnig en te maklik oor U wil praat.
Woensdag 15 JANUARIE 2020 Lees Matteus 12:15-21
Sagtheid
Hy sal nie twis nie en nie skreeu nie … ’n Riet wat geknak is, sal Hy nie afbreek nie en ’n lamppit wat rook, nie uitdoof nie … (v. 19-20).
Matteus berig dat hierdie wondermooie Jesajawoorde in Jesus vervul is. Vir Jesusvolgelinge is dit nie nuus nie; ons weet immers hoe Hy geleef en gesterf het. Vir vreemdelinge en buitestanders en, ja, vir sy teenstanders was dit alles bitter vreemd. Daarom vra hoëpriester Kajafas doodverbaas: “Verweer jy jou glad nie? Wat van die getuienis wat hierdie mense teen jou inbring?” (Matt 26:62).
Maar Hy het Hom nie teëgesit nie. Dit was eenvoudig nie in sy aard nie; Hy het tog reeds in sy eerste preek dinge gesê soos: “Julle moet julle nie teen ’n kwaadwillige mens verset nie …” (Matt 5:39). En toe noem Hy daardie beroemde voorbeelde: draai die ander wang, gee ook jou boklere, loop die ekstra kilometer.
Dit is hoe Jesus was en, klaarblyklik, hoe Hy ook wil hê sy volgelinge moet wees. Hy het tog ná die voetewas-episode gesê: “As Ek … dan julle voete gewas het, behoort julle ook mekaar se voete te was” (Joh 13:14).