орқаси билан чиқиб, кўчада тўлиб нафас олди. Юраги дук-дук урар эди. Сандиқ орқасидаги ароқ энди эсига тушди. Ичкарига бир қадам босиши билан қиз уни кўрди; у ёқ-буёғини тезгина тузатиб олди.
– Келинг…Кираверинг… Дадамлар буларникида… нима эди?– Қиз нариги ҳовлини кўрсатди.
– Йўқ, менга дадангиз…Саломалейкум… Дадангиз айтиларки, сандиқнинг орқасида ароқ бор экан…
– Бўлса нима қилай!– Қиз муғомбирона дўқ қилди. Кўзларини бирозқисиб, унга қараб туриб қаттиқ кулиб юборди. Кейин:
– Баскетболга қатнашасизми?– деб сўради.
– Ҳа,– деди ёлғондан у. Нимагадир ғаши келиб, нимагадир хурсанд бўлиб.
– Бунча хўмраясиз, қизлар билан гаплашишни ёмон кўрасизми?
– Йўқ, нега? Яхши кўраман.– У ўзидан ўзи уялиб қизара бошлаганини сезди.
Қиз ароқни олиб чиқди. Унинг қўлига тутқазди.Йигит қизга қараб турарди. Қизиқ, кинодаги қизларга ўхшаркан. Кўзлари ката-катта экан. Нима учундир чиройли.
– Сиз ҳали ичасизми?– сўради қиз.
– Йўқ… Поччамлар, дадангиз билан ичишади.
– …
– …
– Ташлаб чиқасизми?
– Албатта,– деди нима учундир йигит.– Бугун менинг туғилган куним,– деб қўшиб қўйди яна нима учундир.
– Вой, қандай яхши! Қиз қўлларини қисди. Иссиқ. Умуман, қизиқ. Бунинг устига, бугун унинг туғилган куни.
– Рости билан чиқасизми?
Йигит ароқни стол устига қўйиб орқасига қайтди.
Қиз уни дарвозада кутиб олди. “Қандай чиройлик бу қиз”, ўйларди йигит.
“Келишган экан”,кўнглидан ўтказди қиз. “Ҳар ҳолда анавидан кўра…”
Қиз уни ток остидаги столга олиб борди. Курси кўрсатди. Қаршисига келиб ўтирди. Улар ўзларидан ўзлари кула бошлашди. Кейин қиз ўрнидан туриб қандайдир пластинкани қўйди. Овозини пастлатди. Йигит шу вақтгача бундай ажойиб оҳангни эшитмаганлигига ҳайрон эди. Салқин шаббада эсди. Осмонда парча булут йўқ. Кўм-кўк. Кўм-кўк…
– Музика яхшими? Ўйнанг?..
– Йўқ… билмайман… иккимиз ўйнайлик.
Йигит қизнинг қўлларидан дадил ушлади. Музика кўпга чўзилмади. Қиз бошқасини қўйди. Бундай ажойиб пластинкаларни қаердан топган экан бу қиз?
Олис денгиз кўм-кўк эмиш. Қандайдир қушлар (оққушларми?) уфққа қараб учаётган эмиш. У қизга қаради. Кўзларини юмиб олган қизқўқисдан уйғониб кетгандек:
– Тўхтанг!– деди.– Туғилган кунингиз билан табриклайман… Ўтиринг.
Қиз унга қараб графин, кичкина иккита қадаҳ олиб чиқди. “Сиз қуйинг”, деди йигитга. Йигит қадаҳларга қуйди. Ичиб кўрди. Иккаласи роса кулишди.
– Яхна чой ҳам ичимликка ўхшаркан,– деди йигит.
Тикка туришди. Қиз у билан қадаҳ уриштирди.
– Табриклайман…Неча ёшга тўлдингиз?
– Рахмат, раҳмат… Ўн олтига.
Қизнинг қўлидаги тушиб кетди… лекин синмади. Йигит бошқатдан қадаҳ тўлдирди. Ёлғондан тамадда қилди. Кулди. Кулди. Қандай бахтли-а? Сабаб?
– Умуман… бахтли бўлинг… Соат ҳам саккиз бўлиб қолибди, дадамлар ҳам чиқади ҳозир.
Йигит ўрнидан туриб, қизнинг