Siyasi Katılım. Veyis Güngör

ayrıca Türk sivil örgütlerinin yeni bir çalışma metodu bulmaları ve ortak çalışma kültürünü yakalamaları üzerinde duruldu. İnsanımız için, içinde yaşadığımız ülke için, mensubiyet duyduğumuz ülke için kim veya hangi kurum faydalı bir etkinlik yapıyorsa ona destek verilmesi ifade edildi. Onlar yaptı biz de yapalım metodunun reddedilmesi gündeme geldi. Kim o işi iyi yapıyorsa orada olunmalı, o kuruma destek verilmeli ölçüsü getirildi. Örneğin, bir vakfımızın Hollanda’da Türkçe’nin yeniden okullara seçmeli ders olarak konulması mücadelesi verildiği, diğer kurumlarımızın aynı konuda bir başka mücadele başlatması yerine, yürüyen projeye destek verilmesi salık verildi.

      Sadece kendi kurumlarımız değil, birçok etkinliğin ve projenin Hollandalı kurum ve kuruluşlarla birlikte ve ortaklaşa gerçekleştirilmesi zira Hollandalı kurum ve kuruluşların yıllarca elde ettikleri tecrübelerden faydalanılması söylendi.

      Kahvaltıda tam bir samimi ve sıcak hava vardı. Hatta bazı katılımcılar bu samimi havanın neden diplomatik havaya bürünmemesini sorguladılar. Çünkü katılımcılar sıcak insanlardı. Hepsi samimiydiler. Türkiye’den gelen ve kahvaltıda yanımda oturan bir beyefendi salon görevlisi Mikail Güneş’i işaret ederek diyor ki, adam görevine tam inanmış, gözleri faldır faldır. Her şeyi kontrol altında tutuyor. Bu işi aşkla yapıyor. Aşkın olmadığı yerde başarı olmaz....

      Hakikaten bu sözleri duyduktan sonra etrafıma baktım. Kahvaltıda görev alanların hepsi, Teslime Halıçı, Savaş Ünal, Erdoğan Yüce ve diğerleri pür dikkat misafirlere odaklanmışlar. Hepsi en ufak aksaklığı anında görüyor ve müdahale ediyorlar.

      Çünkü bu arkadaşlarımız kendilerini T.C. Başbakanı’nı ağırlamakla şartlandırmışlardı. Artık ne diyelim artık bir başka ziyarette olur bu istekleri....

Nisan 2005

      Millet Olarak Çok mu Duygusalız?

      İzmir Sivil Toplum Kuruluşları Platformu’nun düzenlemiş olduğu “AB Sürecinde Sivil Toplum Kuruluşları” panelinde konuşmacıyım. Üzerinde konuşacağım konu: AB-Türkiye İlişkilerinde Sivil Toplum Kuruluşları Ortak Çalışmaları –Hollanda Örneği-. Konuşma metnini geçtiğimiz iki hafta süresince bu satırlarda okudunuz. Bugün sözkonusu panelden bazı izlenimlerimi aktarmak istiyorum.

      Kısa adı ISTOP olan İzmir Sivil Toplum Örgütleri Platformu 1999 yılında 20 derneğin bir araya gelmesi ile kurulmuş ve bugün 141 sivil toplum örgütünü içine alan bir platform haline gelmiş bir sivil toplum kuruluşu özelliğini taşımaktadır. Başkanlığını İzmir’in tanınmış işadamlarından Mehmet Aydoğan’ın yaptığı ISTOP, tüm çağdaş demokrasilerde olduğu gibi, ülkemizde de Türk toplumunu örgütlemeye özendirici düzenlemeler yapmaya, karar makamlarını ikna etmeye ve kamuoyunu bilinçli ve duyarlı kılmak, çoğulcu ve katılımcı düzeni oluşturmak gibi amaçlar taşımaktadır.

      Bu amaçlar doğrultusunda organize edilen panel Eşrefpaşada’daki Dr. Selahattin Akçiçek Salonunda yapılmakta. Oturum başkanı emekli Korgeneral Yaşar Müjdeci paşa. Konuşmacılar arasında İzmir eski belediye başkanı Burhan Özfatura da bulunmakta. Açılış protokol konuşmalarıyla yapıldı. İlk protokal konuşmasında Avrupa Birliğinin şu üç temel özellik üzerine kurulduğu söylendi. Bunlar Hristiyanlık, Rasyonalizm ve Emperyalizm. Bu açıklamaları duyunca eyvah dedim. İşimiz bir hayli zor. Bu açıklama devletin ve hükümetin yerel temsilcisi tarafından yapılıyordu. Bir an düşündüm. Avrupa Birliği bir hükümet politikası olarak yapılmakta ve hükümeti temsil eden zat, Ab’ye farklı bakıyordu. Kaldıki AB’nin bir Hristiyan klubü olmadığının mücadelesi çok yönlü verilmekteydi. Ve diğer konuşmacılar sırayla konuşmalarını yapıyorlardı. Zaman zaman AB karşıtı cümleler sonrası salondan gelen olağanüstü alkış, salondakilerin konuyla ilgili neler düşündüklerini bize açık bir dille anlatıyordu.

      Salondaki hakim hava ve bazı konuşmacıların ifadeleri, mesela Türkiye’deki yabancı vakıfların etkinlikleri ve hedefleri, Türkiye’nin AB’ye girmesini savunacak olan birisini oldukça zor bir pozisyona sokuyordu. Ne yapmalıyım. Nasıl anlatmalıyım. Konuya nasıl başlamalıyım sorularını sorduğum bir sırada, benden önce konuşmasını yapmakta olan Prof. Dr. Nurselen Toygar’ın konuşması bir grup genç kız tarafından aniden kesilidiğini ve gençlerin ellerindeki küçük Türk bayraklarıyla ayağa kalktıklarını görüyordum. Genç kızlar ne AB’yi, ne AB’nin projelerini istemekteydiler. Konuşulanları da dinlemeye tahammülleri yoktu. Bir kaç cümleden sonra sayıları 10’nu bulan kızlar grubu salonu terk ettiler. Konuşmacı neye uğradığının farkına bile varamadı. Konuşmacının fikirleriyle hem fikir olamayabilirlerdi genç kızlar. Ve konuşma sonrasında sorularını sorarlar, düşüncelerini söyleyebilirlerdi. Ancak bu yolu seçmediler gençler. Heyecanla salonu terk ettiler.