Ahmet Emin Atasoy

Rus Şiiri Antolojisi


Скачать книгу

вас бежал, питомцы наслаждений,

      Минутной младости минутные друзья;

      И вы, наперсницы порочных заблуждений,

      Которым без любви я жертвовал собой,

      Покоем, славою, свободой и душой,

      И вы забыты мной, изменницы младые,

      Подруги тайные моей весны златыя,

      И вы забыты мной… Но прежних сердца ран,

      Глубоких ран любви, ничто не излечило…

      Шуми, шуми, послушное ветрило,

      Волнуйся подо мной, угрюмый океан…

1820* * *

      Я пережил свои желанья,

      Я разлюбил свои мечты;

      Остались мне одни страданья,

      Плоды сердечной пустоты.

      Sen de coş, ey altımda somurtan sonsuz engin.

      Götür beni ey, gemi, uzak mavi iklime,

      Uçarak hevesiyle köpüren dalgaların,

                       Götür, ancak benim memleketime

                       Ve geriye dönme bir daha sakın,

                        Semtine o gönül denen mekânın –

      İlk yaşantıların doğduğu yurda

      Hani esin perisi korurdu beni orda,

                       Oysa ilk filizi orda kırıldı

                        Hoyratça harcanan ilkgençliğimin

      İhanetini tattım ilk kez uçuk sevincin,

      Ruhuma soğuk küller ve hüzünler yığıldı.

                       Yeni izlenimler peşindeyim ben

      İşte kaçıyorum senden, öz yurdum,

      Geçmişle yaşayan dostlarım sizden,

      Ve bomboş gençliğimden uzağa kaçıyorum!

      Ve siz, kör yanılgıyla seçtiklerim – gerçekten

      Uğrunuza şandan ve huzurdan vazgeçtiğim

      Can, özgürlük, yaşam… tümden heba ettiğim –

      Siz ki, bende bittiniz: Siz ki sinsi hainler,

      Siz ki, altın çağıma öylesine girenler…

      Siz bittiniz, ama aşkın hançeriyle gizlice

      Açılan kalp yarası hâlâ açık ve derin…

      Dalgalan, ey yelken bezi, delice,

      Sen de coş, ey altımda somurtan sonsuz engin.

1820
***

      Ben arzularımı yaşadım, doğru,

      Hayallerimi de tam yaşadım ben;

      Bunların meyvesi acılar oldu,

      Çölleşen bir kalpten süzülüp gelen.

      Под бурями судьбы жестокой

      Увял цветущий мой венец —

      Живу печальный, одинокой,

      И жду: придет ли мой конец?

      Так, поздним хладом пораженный,

      Как бури слышен зимний свист,

      Один – на ветке обнаженной

      Трепещет запоздалый лист!..

1821
* * *

                Ночной зефир

                Струит эфир.

                                        Шумит,

                Бежит

                Гвадалквивир.

      Вот взошла луна златая,

      Тише… чу… гитары звон…

      Вот испанка молодая

      Оперлася на балкон.

                Ночной зефир

                Струит эфир.

                                 Шумит,

                                 Бежит

                Гвадалквивир.

      Скинь мантилью, ангел милый,

      И явись как яркий день!

      Feleğin o ağır gürzü altında

      Çelengimin çiçekleri soldular –

      Hüzünlü bekleyiş fasıllarında

      Sessizlik soruyor: Daha ne kadar?

      Ve işte ortasında fırtınaların

      Buzlu gök kusarken habire zehir,

      Yapyalnız, ucunda kara bir dalın,

      Bir yaprak çaresiz titremektedir.

1821
***

                 Gecede zefir1

                 Huzur estirir.

                 Coşar,

                 Koşar

                 Guadalquivir.

      Mehtaplı gök yaldız yaldız

      Hafif gitar sesi… işte…

      Balkondaki İspanyol kız

      dalgın dalgın dinlemekte.

         Gecede zefir

         Huzur estirir.

         Coşar,

         Koşar

         Guadalquivir.

      Yırt