toe sy Pietermaritzburg nader, kom sy weer tot verhaal en merk dat haar motor se petroltenk byna leeg is.
Soos ’n outomaat draai sy van die snelweg af op soek na die naaste motorhawe. Sy merk dat dit haas tyd is vir middagete, maar in haar toestand van skok en teleurstelling het sy geen behoefte aan kos nie. Daarom ry sy dan ook dadelik verder nadat sy by ’n motorhawe ingedraai het, petrol in die tenk laat gooi en daarvoor betaal het.
Terwyl sy op pad huis toe is, besef sy dat sy die een of ander tyd tot stilstand sal moet kom. Sy sal hierdie ramp wat hul huwelik getref het behoorlik in oënskou moet neem. Sy sal haarself eers behoorlik moet vind voordat sy Dewalt sal vra om sy ontrouheid te verduidelik.
Dis waar, besluit sy, sy mag hom nie veroordeel voordat sy hom nie ’n kans gegee het om alles te verduidelik nie. Vir al wat sy weet, lê die skuld nog by Esna. Maar wat van hul telefoongesprek? En waarom het hy Esna in Polfyntjies gaan ontmoet? Die knus koffiekroeg is bekend vir sy gesellige atmosfeer en is die gewildste bymekaarkomplek op Leliesvlei.
Natasha besef dat sy geen antwoorde op haar vrae sal vind voordat sy nie eers met Dewalt gesels het nie.
Sy weet Dewalt het haar nie lief nie, maar dit is geen verskoning vir hom om met ander meisies te flankeer nie. Niemand het hom immers gedwing om met haar te trou nie – die keuse was uitsluitlik sy eie.
Toe Natasha nog oor al hierdie dinge peins, sien sy ’n bekende, donkergrys motor in die teenoorgestelde rigting aankom. Die gelukbringer, in die vorm van ’n arend voor op die motor se buffer gemonteer, sal sy op enige plek herken. Net Dewalt se motor het so ’n versiering.
Natasha is doodsbleek toe Dewalt se motor hare nader. Sy merk dadelik op dat hy nie alleen is nie, maar sy wil nie glo dat dit Esna is wat langs hom sit nie. Haar liefde vir hom probeer nog heeltyd verskonings vir sy gedrag van vanoggend vind, maar hierdie keer kan daar geen verskoning wees nie. Selfs so in die ry kan sy duidelik die twee tasse, skynbaar haastig langs mekaar agter in die motor neergegooi, gewaar. Dit sal hy ook nie maklik kan verduidelik sonder om sy ontrouheid aan die lig te laat kom nie.
Daar is ’n groot seer en ’n eindelose verlatenheid in Natasha se hart toe Dewalt by haar verbyry sonder om haar eens raak te sien. Esna vang sy aandag so vas dat hy nie eens Natasha se motor herken nie. Nou is sy darem van een ding heeltemal oortuig: Dewalt het sy verhouding met Esna hervat.
Hierdie wete laat die lewe vir Natasha meteens vaal en doelloos lyk. Sy het Dewalt baie lief, maar daarvan weet hy natuurlik niks. Wat hom betref, het sy net met hom getrou om haar van ’n veilige en kommerlose toekoms te verseker.
’n Swaar sug ontsnap uit Natasha se bors. Sy wens sy was al tuis. Sy wil al hierdie verwikkelinge rustig deurdink en oorweeg. Dan sal sy besluit wat sy moet doen. Dalk het Dewalt saam met Esna weggeloop. Hieroor sal sy egter eers duidelikheid kry sodra sy tuis is. Sy sal dadelik gaan kyk of hy dalk van sy klere ingepak het om saam te neem. Mevrou Hugo sal hopelik weet wat aan die gang is. Dewalt sal tog nie iets ongewoons kan aanvang sonder dat sy daarvan weet nie.
5
Natasha is bleek en geestelik uitgeput toe sy die middag laat tuis kom. Mevrou Hugo, wat haar motor voor die deur sien stilhou, gaan maak self die voordeur vir haar oop.
“Mevrou lyk so … so bleek en moeg. Wat van ’n koppie tee?” vra sy met deernis in haar stem toe sy Natasha byna verwese voor haar sien staan.
“Dit is lief van jou om so begaan oor my te wees, mevrou Hugo,” sê Natasha met ’n glimlaggie waarin al die pyn en weemoed van die wêreld opgesluit lê. “ ’n Koppie tee sal baie welkom wees, dankie. Ek sal dit in die sitkamertjie kom drink.”
Natasha neem haar handsak kamer toe en trek haar jas uit. Hierna stoot sy die kleedkamer se deur oop – volkome oortuig dat die muur waarteen Dewalt se klere hang heeltemal leeg sal wees.
Verligting spoel soos ’n golf oor haar toe sy gewaar dat al Dewalt se klere nog steeds in die kleedkamer hang. Die twee tasse in sy motor het haar inderdaad onder ’n wanindruk gebring.
Sy trek die kleedkamer se deur saggies agter haar toe en wonder wie se tasse sy in Dewalt se motor gesien het en waarheen hy en Esna gery het.
Natasha hoef nie lank te wonder nie. Sy het kwalik gaan sit, toe bedien die ouer vrou haar met tee voordat sy self voor die kaggel gaan sit.
Die meegevoel in mevrou Hugo se stem lê vlak toe sy met deernis na Natasha kyk en duidelik ongemaklik sê: “Daar is iets waarvan mevrou behoort te weet. Ek is bevrees dit is nie iets aangenaams nie, maar ek mag dit nie stilhou nie. Jy behoort te weet wat agter jou rug aangaan … Dit is meneer De Meyer en daardie flerrie van ’n Esna le Clus …”
’n Verwese, hartseer glimlaggie plooi om Natasha se mond toe sy die ouer vrou te hulp snel en haar uit haar verleentheid help. “Ek weet dat sy my man vanoggend gebel het en dat hy haar daarna in Polfyntjies ontmoet het. Trouens, ek het hulle daar in die koffiekroeg raakgeloop, en … wel … Ja, mevrou het gelyk, dit is ’n onsmaaklike besigheid.”
“Ek is bevrees dit is nie al nie, mevrou De Meyer,” laat die ouer vrou ietwat huiwerig hoor. “Ongeveer ’n uur nadat jy vanoggend gery het, was daardie flerrie saam met meneer De Meyer hier in die huis. Sy het vir hom in die sitkamer gewag terwyl hy sy aandpak in die kleedkamer gaan haal het. Ek weet nie waarheen hulle gery het nadat hulle hier weg is nie, maar dit het vir my gelyk of hulle Leliesvlei se pad gevat het.”
“Ja, hulle het seker by Leliesvlei aangedoen om vir daardie meisie aanddrag te gaan haal,” sê Natasha ingedagte, meer aan haarself as aan die huishoudster. “Ek het duskant Pietermaritzburg by hulle verbygery. Agter in meneer De Meyer se motor was twee tasse. Hulle is waarskynlik Durban toe vir die aand.”
“Ja, dit is nooit anders nie,” stem mevrou Hugo saam. “Meneer De Meyer en daardie … e … vroumens was altyd baie lief vir Durban se naglewe. Ek weet nie wat sy hier kom soek het nie, want sy woon in Durban. Sy het ’n woonstel daar.”
“Dit is vir my baie duidelik wat sy hier kom soek het, mevrou,” laat Natasha met gedwonge bedaardheid hoor. “Sy het in die koerante gelees dat meneer De Meyer feitlik oornag in ’n miljoenêr verander het en nou waarskynlik baie ryker is as die man vir wie sy hom destyds gelos het. Ek begryp die situasie baie goed, mevrou Hugo. Esna le Clus het hierheen gekom in die hoop dat hy haar sal terugneem. Ek glo nie sy het geweet dat hy getroud is nie.”
“Mevroutjie, jy het in ’n goeie huis grootgeword en net in die hoogste kringe beweeg. Jy ken nog nie daardie heks se soort nie. ’n Huwelik het geen betekenis vir hulle nie. Sy sou meneer De Meyer nogtans gebel het, selfs al het sy ook geweet dat hy getroud is. En laat ek jou dit vertel: daardie vroumens is vasberade om meneer De Meyer vir haarself in te palm,” laat die ouer vrou moederlik besorg hoor. “Ek weet eerlikwaar nie waarom daar sulke slegte mense op die aarde moet wees nie.”
“Wel, sy kan hom net kry as ek gewillig is om van hom te skei,” meen Natasha.
Daar is duidelik ’n bekommerde trek op mevrou Hugo se gesig. “Mevroutjie, moet asseblief nie dink ek is vermetel of dat ek my neus in jul persoonlike sake wil steek nie. Ek het mevrou voor jul huwelik leer ken en vir jou lief geword asof jy my eie dogter is; daarom kan ek dit nie verdra dat daardie gewetenlose fortuinsoekster jou ongelukkig moet maak nie.”
“Mevrou Hugo!” roep Natasha aangedaan uit, die trane duidelik in haar stem. Die volgende oomblik gaan sit sy voor die ouer vrou op die vloer, met haar kop op haar skoot, en bars in hartverskeurende snikke uit.
Terwyl Natasha huil asof haar hart wil breek, streel mevrou Hugo vertroostend met haar hand oor die jong vrou se blink, swart hare. Woede teenoor Esna, die bron van Natasha se bitter leed en hartseer, vlam soos ’n onblusbare vuur in haar hart op.
“Verbeel jou; vier weke en drie dae getroud, en hy laat hom sowaar verlei deur dieselfde meisie wat hom tien maande gelede so ’n vuil streep getrek het … Lyk my hy sal ook nooit leer nie,” sug mevrou Hugo. “Maar so gaan dit. Sommige mans weet ook nie wanneer hulle ’n goeie vrou het nie. Dit sal net sy verdiende loon wees as daardie Esna-vroumens