Узук? Это что?
Кармен: Узук… (ҳамон куларкан) апельсин дегани.
Ажнабий: Вот так? (ХОСЕИТОга бир танга бериб) Завтра тоже принеси…
Кармен ўзи юра олмайдигандай унга қўлини тутди. Ажнабий ва Кармен қўлтиқлашиб ичкарига кириб кетади. ХОСЕИТО пастда кутиб ўтиради. Қоронғилик чўкади. Кармен чиқади.
Кармен: Жонгинам мен ажнабийни қишлоққа боришга кўндирдим. (Шундай деб қотиб-қотиб кулди.) Мен у билан ўтадиган йўлларимизни сенга кўрсатаман. Сизлар унга ҳужум қиласизлар; ҳамма нарсасини шилиб оласизлар. Аввал бу ажнабийнинг қаршисига бир кўзи кўр эрим чиқсин. Сизлар сал кейинроқда туринглар, у довюрак, эпчил; унинг тўппончалари жуда яхши… Тушундингми?
ХОСЕИТО: Йўқ, у сенинг эринг бўлса ҳам мен унинг ўлиши учун бундай номардлик қилолмайман. Балки, бир куни сени ундан халос этарман, лекин биз эркаккклар одати бўйича орани очти қиламиз. Мен тасодифий лўлиман; лекин баъзи бир нарсаларда, халқ ибораси билан айтганда, ҳалол эркак бўлиб қоламан.
Кармен: Сен ақмоқсан, миянг йўқ. Сен узоққа тупура олганидан ўзини новча одам деб ўйлайдиган паканафақирсан. Сен мени севмайсан, жўна.
ХОСЕИТО: Кетишга, шерикларим ёнига қайтишга ва ажнабийни кутишга ваъда бераман.
Кармен: (Хосеитони ўпиб) Мен ҳам ёнингга қайтгунча уйни ёнимга йўлатмайман, ўзимни касалга солиб юришга ваъда бераман.
Кармен кетади.
Ажнабий: Моя бабочка, где ти?
Кармен шошиб, ичкарига кириб кетади. Хосеито қолади. Нур хиралашади.
ХОСЕИТО: Ўв, бир кўзли маҳлуқ, эшитишимча, пичоқбозлик қилишда полвон бўз болалардан қолишмасмишсан? Мен билан пичоқбозлик қилишга журъатинг етадими?
ХОСЕИТО қўйнидан пичоқ чиқариб, ўзини жанга тайёрлайди. Чап қўлини юқори кўтариб чап оёғини олдинга қўйиб, пичоқни ўнг сони ёнида тутади. У чап оёғимда гир айланиб, пичоқни тўғрига санчиб олади. Кейин бир четга яширинади. Нур ёришади. Юқоридан сафарга отланган Ажнабий ва Кармен тушиб келишади. Бир четда Данкейро пайдо бўлади ва Хосеито иккаласи пойлай бошлашади. Данкейро арқонни тортади, тўр Ажнабийнинг устига тушади, лекин у чаққонлик қилиб, Данкейронинг ўзини тўрга туширади. Кармен Ажнабийни туртиб юборади. Хосеито иккинчи тўрни тушириб, Ажнабийни ўраб олади. Данкейро тўрдан чиқиб, Ажнабийни судраб кетади.
Кармен: Ғилай қани? Эрим…
ХОСЕИТО: Энди сен бевасан.
Кармен: Сен ўлганингда ўзгарасан. Ғилай сени ўлдирган бўларди. Сенинг усулинг бачкана нарса, у бўлса сендан кўра зўрроқларни ҳам нариги дунёга жўнатган. Лекин афтидан, унинг куни битган экан. Сенинг ҳам кунинг битади.
ХОСЕИТО: Менга ҳалол хотин бўлмасанг, сенинг ҳам кунинг битади.
Кармен: Хўш, нима бўпти! Мен иккаламизнинг бирга ўлишимизни кофе қуйқасида бир неча бор кўрганман. (қайроқни асабий шақиллатади.) Майли! Нима бўлса бўлар энди.
ХОСЕИТО: Энди сенинг ҳақиқий эринг менман.
Кармен: Биласанми, менга ҳақиқий эр бўлганингдан бери, ўйнашлик вақтингдагидан кўра сенга муҳаббатим совиди. Мени азоблашларини, ҳаммадан ҳам муҳимроғи