бўлган кружкага кофе солади, қанақадир кукун солади. Қўлларини ҳаракатлантириб, фол очади. Хосеито чиқиб унга қўшилади.
КАРМЕН: Башорат айтади кофе қуйқаси, Иккимизни кутар ўлим шарпаси.
Иккови бирга бир эшикка кириб кетиб, қучоқлашишади. Қаттиқ ҳаракатланганларидан девор бўлиб турган қамиш қаторининг озроқ қисми йиқилади Кармен ва Хосеито чироқлар ёрқинланишидан аввалроқ чиқиб кетишади.
Биринчи парда, учинчи кўриниш.
Хосеито соқчилик кийимларини тузатганча чиқиб келадида, ерда ётган қиличини олиб, йиқилган девор яқинига қоровулликка туради. Икки соқчи эшикни очади. Қийқириқлар ва қўшиқ бошланади. Полковникнинг коляскаси келиб ўртадаги дарвоза олдида тўхтайди. Коляскадан бамисоли қўғирчоқдай ясатилган, ленталар тақилган, кўйлагига ва зангори туфлисига ялтироқлар қадалган Кармен тушади. Полковник унга йўл кўрсатади. Кармен ХОСЕИТО таниб, бир-бирига қараб қошини қоқади.
КАРМЕН: Жаноб офицер, сен худди ҳарбийга янги олинганлардай соқчиликда турибсан!
ХОСЕИТО: Сиз эса…
Кармен бузилган деворни диққат билан кузатиб полковникни қўлтиқлаб, кириб кетади.
ХОСЕИТО кўча эшикдан қараб, ичкарида бўлаётган ҳодисани кузатади.
Саҳна ортидан: Ҳа, қитиғи ўлмаган эчки.
Саҳна ортидан: Қани, сакра, қуёнга ўхшаб. Мегажин, қанжиқ…
Карменнинг қиқирлаб кулгани эшитилиб туради. ХОСЕИТО енгилтак кишиларнинг қорнига қилич санчиш учун уч-тўрт марта ичкарига киришга чоғланади. У қиличини қиндан суғуриб кираётганда қўлида вино тўла идиш тутган полковник чиқади.
Полковник: Байрам давом этади. Қани, кетдик. (лейтм)
КАРМЕН: (икки йигит қучоғида чиқади. Хосеитога) Ҳамқишлоқ, яхши қовурилган балиқни ёқтирадиган одам шаҳар бурчагидаги хилват жойга боради.
ХОСЕИТО: Сеньорита, қамоқхонада ётганимда юборган совғангиз учун сизга миннатдорлик билдиришим лозим. Нонни едим…
Кармен Хосеитога қарашга уринса ҳам шериклари унг йўл бермай коляскага кўтариб қўяди. Коляска жўнаб кетади. Чироқ ўчади.
Биринчи парда, тўртинчи кўриниш.
Тун. ХОСЕИТО асабий тарзда қиличини эговлаб ўтирибди. Полковник атрофни кузатиб кетган заҳоти хотин киши кела бошлайди.
ХОСЕИТО: (Кармен эканига ишонса ҳам бақиради.) Йўқол! Йўл йўқ!
КАРМЕН: Мунча жаҳлингиз чиқмасин, (Бошқача кийимларин кўз-кўз қилиб) Бу мен сизнинг лўли қизингиз… Сизга балиқ олиб келдим.
ХОСЕИТО: Бу сизмисиз, Кармен?
КАРМЕН: Ҳа, ҳамқишлоғим, бу мен. Иннайкейин, гап бундай. Бир тилла танга ишлаб олишни истайсанми? Бу ердан юк кўтарган одамлар ўтишади; уларга халал берма.
ХОСЕИТО: Йўқ, уларни ўтказишга ҳақим йўқ, буйруқ шундай.
КАРМЕН: Буйруқ! Буйруқ! Мушт туширганимда буйруқни ўйламагандингку?
ХОСЕИТО: Оҳ. Ўзимни йўқотиб қўйдим. У вақтда ҳар қандай буйруқни унутиш осон эди; лекин менга контрабандистлар пули керак эмас.
КАРМЕН: Хўп яхши, сенга пул