уринди. Йигитларининг иккитаси терговда. Шаҳардагилар Қоплонбекка шубҳа билан қарашмоқда. Уни ва одамларининг ҳақлигини исботлаш учун Ҳамид бизга ҳаводек зарур.
– Мен уйимда илон сақлаётган эканман-да. Унинг қонхўрлигини билмас эканман, – афсусланди чол бошини чайқаб. – Омборхонани, уйимнинг калитларини қўлига топшириб қўйганман. Ҳозироқ бориб уларни тортиб оламан!
– Бундай қила кўрманг, – деди Шуҳрат ака Барон худди кетиб қоладигандек унинг тиззасига қўлини қўйиб. – У шубҳаланиб қолиши мумкин. Қочириб юборсак, қилган ҳаракатларимиз чиппакка чиқади. Озгина сабр қилинг! Ҳеч нарса билмаган одамдек юраверинг!
– Бу гапларни эшитгандан кейин тоқат қилолмайман! Юрагим қандайдир нохушликни сезяпти. Назаримда, уйимдаги бор бисотимни ўғирлаб, қочиб кетадигандек туюляпти.
Изқувар Баронни зўрға тинчлантирди. Шундан кейим кекса лўли ҳам ўз бошига тушган мусибатни унга ҳикоя қилиб берди.
– Яқинда Ризо Маҳмудни бу ерга жўнатган экан, – дея сўз бошлади чол. – Мен Москвада эдим. Алёна у билан учрашибди. Ўртамиздаги қарзни қайтаришни талаб қилибди. У эса қизимга тегажоқлик қилибди. Алёна бундан қаттиқ ғазабланиб, уни отиб ўлдирибди. Ҳозир бутун шаҳар алғов-далғов.
– Яхши иш бўлмабди. Унинг милициядан қочиб юриши менимча тўғри эмас, ўз ихтиёри билан тергов идорасига борса, бўлиб ўтган воқеаларни гапириб берса, енгиллик беришади. – деди изқувар кекса лўлига ачиниб.
– Мен қизимнинг пешонасига қотил деган тамға босишларини истамайман! Алёна менинг якка-ю ягона фарзандим. Бундан ташқари Барон, деган номим бор!
– Маслаҳатимни тўғри қабул қилсангиз яхши бўларди.
– Ҳамидни қачон олиб кетасан? – сўради чол изқуварнинг сўзини эшитмагандек.
– Бугун!
– Йўқ, икки-уч кун тоқат қиласан!
– Нега?
– Қўлида анчагина ҳужжатларим бор! Банк билан боғлиқ ишларни у олиб боради. Янги одам топишим, ҳужжатларни расмийлаштиришим керак.
Изқувар чолнинг таклифига эътироз билдиролмади.
– Сиздан яна бир бор ўтиниб сўрайман, амаки, Ҳамид билан аввал қандай муносабатда бўлган бўлсангиз, биз олиб кетгунча шундай муносабатда бўлиб туринг!
Барон қўлини чўзди.
– Хотиржам бўл!
Жиноят қидирув гуруҳи ходимлари Алёнанинг изига тушишганди. Меҳмонхонанинг уч юз эллик биринчи хонасида содир этилган қотилликда унинг қўли борлиги аниқланганди. Марҳум хонасидаги идишларда қолган бармоқ излари, қўл телефондаги рақамлар, пастки қаватдаги гувоҳларнинг кўрсатмалари қотиллик Алёна томонидан содир этилган, деган қарорга келишга асос бўлганди. Изқуварлар жиноятчини лўлилар яшайдиган мавзелардан суриштира бошлашди. Ҳатто Бароннинг уйини кузатувга олишди. Лекин тез орада бу ерда қизнинг яшамаслигини билишиб, ҳафсалалари пир бўлди. Улар гумондорни «эри билан Чеченистонга қочиб кетган», деган хулосага ҳам келишганди.
Алёна қотилликни содир этганидан сўнг уйига қайтиб келиб, Қодирга бўлиб ўтган воқеани гапириб берганди ва уни зудлик билан ўз юртига жўнаб кетишга кўндирганди. Шундай қилганда милицияни чалғитиш мумкин, деб ўйлаганди.
Бароннинг юраги ёнарди. Ўйлаган режасини тезроқ амалга оширишга,